LEMELE – In een verbouwde boerderij, tegen de zuidgrens van de gemeente Ommen, woont Jan Bloten. De goedlachse 60-plusser heeft in noordelijke richting zicht op het gele stuifzand, de groene dennen en de purperen hei van de Lemelerberg. Aan de andere kant reikt z’n blik mijlenver de prairie in, hoewel het opgeschoten maïs het uitzicht momenteel belemmert. Hazen, reeën, ooievaars, reigers en buizerds, het is Jan niet vreemd. Dit is zijn plek. Hier kwam hij ter wereld, hier groeide hij op en woont er nog steeds. Naar volle tevredenheid.
In het dagelijkse leven is Jan constructeur, hij rekent uit hoe zwaar stalen liggers en houten balken er bij de huizenbouw moeten komen te liggen, of hoe krachtig een fundering moet zijn. “Mijn werkgever biedt een dienstenpakket aan voor alles wat te maken heeft met bouw, infra, energie, water en milieu”, licht de vrijgezel toe. Maar zijn professie is niet waarvoor uw verslaggever de dik tien kilometer vanuit hartje Ommen naar het grensgebied van onze gemeente heeft weg gepeddeld. Dat betreft meer de hobby, of nee passie van de Lemeler. En dat is de liefde voor muziek, welke ontegenzeggelijk geklonterd zit in zijn DNA, getuige zijn lidmaatschap over al meer dan een halve eeuw bij KNA (Kunst Na Arbeid) en zijn inbreng bij vrijetijdskoor de Bargzangers. “Ik speel trombone en gitaar”, bevestigt Jan. “Gitaar en banjo heb ik mezelf aangeleerd.” In de hoek van de woonkamer staat de gitaar op een standaard en geregeld pakt Jan het snaarinstrument er wel even bij om wat te tokkelen.
45 toeren
De geestdrift voor muziek komt vooral tot uiting in zijn verzameldrift van vinyl. En dan met name singletjes op 45 toeren. “De liefde ontstond op de MAVO in Ommen”, verheldert Jan. “Het begon halverwege de jaren zeventig met singletjes kopen van The Sweet, Slade en Status Quo. Ik vrat de muziekbladen, zoals de Hitkrant en Muziek Express en keek elke week trouw naar Toppop, met presentator Ad Visser. Al het geld dat ik verdiende met bijbaantjes en kranten lopen ging op aan uitgaan en vinyl. Zo groeide mijn collectie gestaag. Na de MAVO ging ik naar de HAVO in Raalte. Daar vond ik op de zomermarkten veel singles, maar in Zwolle liep het echt uit de hand. Ik zat op de HTS. In de pauze op donderdagmiddag gunde ik mezelf amper tijd om een boterham te eten, maar sjeesde als een gek naar De Artist, een inmiddels opgedoekte platenzaak in de Luttekestraat. Als singles niet meer in de top 40 stonden, gingen ze de uitverkoopbak in en kon je ze kopen voor een gulden per stuk. Journey, Tom Petty, Boston, Bruce Springsteen; noem maar op, allerlei moois. Ik was er als de kippen bij.”
9000 stuks
Het aantal singles dat de 45-toerenfreak in bezit heeft, loopt tegen de 9000 exemplaren. “De dubbele meegerekend”, nuanceert Jan. Alle wanden in zijn vinylwalhalla, zijn bedekt met kasten, waar het spul keurig op alfabet staan opgesteld. Hier draait de liefhebber graag met z’n maten plaatjes. “Beetje babbelen en ouwehoeren, met een biertje erbij”, zegt Jan met een vette glimlach. In de hoek staan nog twee bananendozen met vinyl welke hij nog moet uitzoeken. “Ik loop beurzen af en koop zo nu en dan een partij op”, verduidelijk Jan. “Deze dozen moet ik nog doorspitten. Het is struinen. Op internet, via discogs.nl of, ik noem maar wat, de ponymarkt in Heeten, of het vinylparadijs in Geesteren. Als ik op vakantie ben en zie een platenzaak, dan moet ik wel even neuzen. En m’n kameraden niet te vergeten. Als die ergens op 45-toerenspul stuiten is het: even kijken of er wat voor Jan tussen zit.” Af en toe stuit de vinylfanaat op een pareltje. “Er zijn singletjes waar de echte liefhebber veel geld voor over heeft”, weet ook Jan. “De eerste singles van Pink Floyd bijvoorbeeld, waaronder Arnold Lane en See Emily Play. Vinyl en hoes moeten dan wel gaaf zijn.”
‘De liefde voor muziek’
Regelmatig stapt Jan tussen twee slokken Hertog Jan richting draaitafel. Een singletje duurt hooguit drie minuten. Dan is het dus wisselen geblazen op de twee draaitafels. “Maakt niks uit. Natuurlijk een elpee duurt langer, die heb ik ook wel, maar draai ze eigenlijk noot. Wat de magie is van zo’n singletje? Zeg het maar, geen idee eigenlijk. Echt een favoriete band heb ik niet, maar The Who staat hoog in mijn lijstje. Baba O’Riley vind ik een wereldnummer, net als Won’t Get Fooled Again en The Seeker” De draaitafelartiest heeft deze avond een nostalgische Haagse bui. Wie kent ze nog: Shocking Blue, de Bintangs, Q65, The Motions, Earth & Fire, The Shoes of The Outsiders. Jan heeft ze in zijn collectie en heeft naar eigen zeggen een hekel aan misgrijpen. In zijn verzameling zit ook Nederlandstalig spul. Eigenlijk loopt het uiteen van ultieme rockklassiekers tot obscure collectors items, de enige voorwaarden zijn: alles op magisch vinyl en op 45-toeren. Jan krijgt regelmatig verzoekjes of-ie kan komen draaien op vriendenpartijtjes, bij de motorclub, verjaardagen of buurtfeesten. Tegen onkostenvergoeding komt hij graag opdraven. Zo draaide hij samen met ‘Doppen Dikky’ Buitenhuis plaatjes op de Markt in Ommen, wat de sfeer zeker ten goede kwam. De verslaggever trachtte de plaatjesdraaier in verlegenheid te brengen door iets van de zwaar onderschatte en in vergetelheid geraakte rockband The Small Faces aan te vragen. “Welke wil je horen”, luidde Jans’ repliek. “Itchycoo Park, Tin Soldier, All or Nothing of Lazy Sunday en wipte een, twee, drie de singles zo uit de bak. Het was de aanzet tot een nadere kennismaking. Ach ja, die Jan, het is, om de Belgische bard Raymond van het Groenewoud er met de haren bij te slepen, de liefde voor muziek!
Wie de draaitafelartiest uit Lemele aan het werk wil zien is zaterdag 2 september vanaf 16.00 uur welkom op de Pine Apple Party in Dalmsholte. Zaterdag 7 oktober draait Jan vanaf 20.00 uur plaatjes in Buurthuis Dalmsholte.
Tekst/Foto: Willem Lampe