Waar in Nederland heb je het meeste woongenot? ‘In Ommen’, zou ik orakelen. Mis! Het blijkt Dalfsen te zijn. Na gedegen onderzoek van het CBS. Of nou ja, gedegen, gedegen…, kom ik zo op terug. Niet zonder eerst te verkondigen: Dalfsen…, ik wil er nog niet dood liggen! Ho, ho, voor er weer boze telefoontjes en nijdige mailtjes richting redactie gaan, ik wil voorlopig nergens dood liggen. Heb teveel lol in het leven. Misschien heb ik me wat ongelukkig uitgedrukt, laat ik het anders stellen: Dalfsen…, ik wil er de klompen nog niet hebben staan. Dat heeft overigens ook niks het dorp van doen, maar met mijn moeilijke voeten. Mijn enkels en tenen verdragen dit lompe houten schoeisel niet. Voor mij geen klompendans. Laat mij maar sloffen op mijn foeilelijke, maar comfortabele Crocs of als het regent, de rubberlaarzen. Ieder het zijne. Ik wil het ook niet over klompen, moeilijke voeten of welk ander lichamelijk ongemak dan ook hebben, maar wel over de opzienbarende conclusie van het CBS.
Waar die letters voor staan? Eh…, consultatiebureau…, nee, consternatiebureau…, nee, concentratiebureau…, nee, ook niet. Wat was het ook al weer? De letter B staat voor Bureau, zeker weten, en de S niet Sufferds of Stakkers, maar voor eh…, momentje, google is mijn maat. Ach ja, Centraal Bureau voor Statistiek. Het onderzoeksinstituut concludeert dat ’s lands opperste woongenot wordt beleefd in onze buurgemeente Dalfsen. Voor wat het waard is. De ondervraagden hadden het over rust, veiligheid, gemoedelijkheid en de fraaie natuur. Scholen, winkels en cafés op loopafstand en in zeven minuten ben je vanaf station Dalfsen op station Zwolle. De onderlinge binding is groot en er is weinig criminaliteit. Je hoeft je fiets niet eens op slot te zetten, werd beweerd. Niet dat ik jaloers ben op de uitslag of zo, hooguit verbaasd. Overigens hoef je in Ommen je fiets ook niet op slot te zetten, maar kijk niet vreemd op als-ie de volgende dag verdwenen is.
Zo’n onderzoek, wat moet je er mee? Het is ook maar net wie je treft natuurlijk. Misschien waren die enquête-lui echt lui en hebben ze van de laten we zeggen om en nabij 30.000 inwoners maar vijftig mensen ondervraagt, of nog minder. En dan nog? Wie ondervraag je? Wie tref je aan en in welke gemoedstoestand. Iemand die sowieso tobberig en mopperig van aard is. Loop je de dorpschagrijn tegen het lijf, of een positivo, die het glas halfvol heeft en niet halfleeg. Pols je iemand die aan de waterkant zit te vissen en zijn leefnet zowat het water niet meer uitkrijgt, zo boordevol met vis, of iemand die al een kapitaal aan voer in het water heeft geflikkerd, maar de brasems lijken in hongerstaking. Stuit je op iemand die zijn bemoeizuchtige schoonmoeder te logeren heeft, of iemand bij wie zojuist de blauwe enveloppe op de mat is gevallen? Dalfsen het Walhalla? Ik waag het te betwijfelen. Zou eigenlijk gedegen tegenonderzoek moeten instellen, maar ‘ik heb er de kracht niet meer voor…’
Meer foto's
