Van een groot huis naar een iets kleinere versie verhuizen betekent dat er nog al wat ‘weg moet’. Daar kun je niet vroeg genoeg mee beginnen vindt Gerrit en ik ben het met hem eens. Dat wordt stickers plakken in variërende kleuren: ‘mee’, ‘weg’ en ‘je weethetmaarnooit’. En onthouden welke sticker waarop! Zo is nu zijn werkplaats aan de beurt. Menige vrouw zou wensen dat haar kasten er zo uit zouden zien, maar dat terzijde!
Onze wederzijdse kinderen mogen uiteraard het eerst een keuze maken aan dat wat niet mee verhuist. Mijn jongste dochter woont in Frankfurt, dus dat is even een dingetje. Haar kinderen zal ze zeker meenemen. Haar huisgenoot is Italiaan en spreekt het Duits wat vervormd uit. Caroline verstaat hem, wij proberen het juiste antwoord te geven op zijn Italiaans/Duitse gebrabbel. Lidwoorden laat hij weg en de H spreekt hij niet uit. Het is soms heel vermakelijk. Gelukkig spreken hun drie zoons perfect Duits en Caroline heeft haar hele leven in Duitsland gewoond, dus spreekt zowel de Duitse, als Nederlandse taal perfect. Ze mogen geen bal meenemen van oma.
De nieuwe eigenaar in spé van dit huis zal dus de tuin in volle en kleurige glorie aantreffen. Afscheid nemen van alle mooie bloemen gaat me aan het hart. Elke week een aantal boeketjes uit eigen tuin plukken, is heerlijk. Maar goed, in Hardenberg hebben we ook een tuin en ook daar zijn prachtige bloemenwinkels. En ja, de kasten met ‘van alles’ moeten ook ontdaan worden van pulletjes, potjes, vaasjes en spulletjes.
Ons Bos Bedden bed heeft een te hoog hoofdeind, dus daar moet een stuk vanaf. Schuine wanden hè. Zijn we hier niet gewend. Veel muurdecoraties zijn te hoog, te groot of te breed, dus ook daar moeten we afscheid van nemen. Maar, we mogen alles laten hangen, liggen en staan van de koper van dit huis. Het kabinet van Gerrit gaat naar een van zijn dochters; er moeten enkele kastjes weer in oude staat worden gebracht, zijnde verkleurd en de meeste lampen, passend in dit grote huis, blijven hangen. Ja, het is een hele onderneming!
Gisteren reden we naar ‘Verweggistan’ om mooie gietijzeren plantenbakken te kopen, die, net als hier, naast de voordeur komen te staan. Gedoe hoor, te groot, te klein, niet het juiste materiaal… Gelukkig is Gerrit heel geduldig en wijkt niet van onze oorspronkelijke ideeën af!
Antoinette