Vandaag zijn de Provinciale Statenverkiezingen. Kan geen mens zijn ontgaan, tenzij je weken in een donkere kast hebt gebivakkeerd. In de aanloop verschenen her en der in Ommen weer de welbekende schuttingen. Niet bedoeld om schuttingtaal op te kalken, maar om te beplakken met wervende oproepposters. Soms met beeltenis en een ietwat geforceerde glimlach, waarbij de vraag opborrelt ‘wat is hiervan de meerwaarde?’ Had de enveloppen, met daarin het stembiljet en de kandidatenlijst wel zien liggen thuis, maar niet de tegenwoordigheid van geest deze apart te leggen. De urgentie ontbrak. Heb weinig weet van wat die diplomaten doen, behalve presentiegeld opstrijken. Gelukkig had Hilbert Moerman onlangs een duidelijk verhaal in dit onvolprezen huis-aan-huisorgaan, betreffende deze weinig tot de verbeelding sprekende verkiezingen. Had ik vroeger bij maatschappijleer beter opgelet, dan was me beter bijgebleven wat die gezagsdragers in het pluche nu precies doen, maar wellicht speelt mijn gevorderde leeftijd mij parten. Provinciale Statenverkiezingen dus…, juist…, eh, die gaan over…, ja over wat eigenlijk?
Even een verdiepingsslag maken. O ja, dat volk beslist over zaken als waar dumpen we die verrekte windmolens, in Stegeren of Varsen? Voorbeeldje hè? Mag er een megastal met varkens verrijzen in Beerzerveld, of is het klaar nu? Ander voorbeeldje. Nou…, dat loze stuk grond aan het Broekdijkje, is dat geen ideale locatie voor een zonnepark? En o ja, staan we toe dat ‘heilige koeien’ met 80 kilometer over de Varsenerdijk mogen jagen, of brengen we die rotgang terug naar 60 en mieteren we er drempels in? Prachtig dat de dodelijk saaie Ommermars, met zijn monotone grasland en maïsakkers is omgetoverd tot een El Dorado voor eenden en ganzen enerzijds en anderzijds tot recreatiegebied voor zonaanbidders en liefhebbers van watertrappelen en pootjebaden. Alleen die gedegradeerde N34 oversteken, met een mannetje van twee jaar achterop de fiets en een peutermeisje al wiebelend op een fiets voor ukkepukkies naast je blijft link, gezien het voortjagende verkeer dat legaal de 80 mag aantikken. Best belangrijk dus die verkiezingen, al voelt het als een ver-van-mijn-bed-show.
Kom Lampie, doe ik een beroep op mijn geweten. Politiek is geen flauwekul, maar door flauwekulpolitiek is mijn interesse weggeëbd. Tot ver beneden N.A.P. Afgeknapt op lachende gezichten en voortschrijdend inzicht, een ander woord voor loze beloftes. Bovendien ben ik politiek dakloos. Heb geen idee op wie of welke partij ik moet stemmen. Zeker niet bij die voor mij gezichtloze Provinciale Statenverkiezingen. Weet je wat? Even stemwijzer.nl checken. Ik heilig namelijk het adagium ‘als je niet gaat stemmen maak je jezelf monddood!’ Ik ga voor een gedegen oordeel, aan de hand van dertig vragen. Slinger aan die computer en gaan met die banaan. De uitslag: Groen Links bovenaan, gevolgd door D66. Dat gaan we dus niet doen! Moet een vergissing zijn. Wat nou stemwijzer? Stemontgoocheling. Stemverwarring. Stemwanorde. Stemontreddering. Trouwens, waar zijn de stembiljetten gebleven? Lagen toch bij de stapel oude kranten? Oeps, lelijke domoor. Onbedoeld gedegradeerd tot oud papier en afgevoerd. Heb mezelf monddood gemaakt. Nou ja, kleine bijdrage voor Crescendo, Soli en de Bazuin…