Het is nog vroeg, maar al wel licht. De dagen lengen. Op naar het voorjaar. Op naar Archem. Een verkenningstocht. Nabij de samenvloeiing van Regge en Linderbeek is de boel heringericht. Kijken of ik daar straks terecht kan met mijn hengeltje. Radio aan. Jemig, da’s ’n oudje! ‘De winter was lang zonder jouw liefde/De winter was koud zonder jouw lach/De winter was lang, eenzaam en koud…’ Och jee, Willeke Alberti. Moest gelijk denken aan mijn moedertje. Die neuriede dat liedje wel es als ze in de keuken stond te roeren in een pan nasi goreng. Misschien verwerkte ze zo haar echtscheiding. Mijmerde ze de bittere herinnering van zich af. Geen idee. Sprak ze niet over. Bijna iedereen vindt zijn moeder het liefst van allemaal. De mijne was echt de liefste. Fiets gestolen. In tranen. Verdrietig. Boos. Kwaad en de belofte, “ik jat gewoon een fiets terug!” Geen verwijten van ‘had ‘m dan op slot gezet’, maar een liefdevolle arm om je heen, een kalmerend koppie thee en troostende woorden.
Jee, echt een oudje. Niet mijn moeder, ja, die ook, maar ik bedoel dat liedje. Ik scharrel tussen de cd’s, terwijl Willeke verder treurt. Neil Young, Black Crowes, Cuby, Guns ’n Roses…, hè nee, hoe komt die hier nou? Axl Rose, wat ’n huilebalk. Willeke mag haar liedje afmaken. Inderdaad, de winter was lang en koud. Gelukkig niet eenzaam. Ik ondervond genoeg liefde. Van vrouw en dochter. En kleinzoons niet te vergeten. Vooral wanneer ze geld of snoep toegestopt kregen. Wie beweert dat liefde niet te koop is heeft het mis. Als Willeke klaar is met het uiten van haar hartzeer druk ik wat knopjes. ‘Krrr, piep, knerp, stoorrr….’ Hopeloos. Toch binnenkort dat boekje er maar weer es bij en goede zenders opzoeken. Of goede…, goede…, zenders die mij aanstaan. Of even bij Martijn langs. Van MV Car Business. “Voorkeurzenders instellen? Fluitje van een cent. Als het niet lukt kom maar langs.” Dat was zo’n drie jaar terug. Het is als een bezoek aan de huisarts. Ga ik pas naar toe als ik niet meer kan horen, zien, lopen of plassen.
100% NL, ‘kaboem, kaboem’ Slam!, Radio 1 en 2 en RTV Oost zitten onder de voorkeurstoetsen. En Sky Radio. Word er na drie nummers flauw van. Muzikaal behang. Slappe deuntjes. Bloedarmoede. Sky mist peper en zout. Sky is als alcoholvrij bier voor een alcoholist, een chocoladesigaret in de mond van een verstokte roker of een Olympisch paard dat danst in plaats van racet. Toch had ik beter Willeke het zwijgen op kunnen leggen en desnoods Axl kunnen laten krijsen. Op Willeke’s lange winter volgt het nieuws. Godsamme, je zult in een depressie belanden. Rusland, Syrië, Iran, Turkije, Oekraïne; wat ’n ellende. Hèhè, Archem. Bestemming bereikt. Een wandelparadijs in wording. Echt genieten lukt niet meer. De neerslachtigheid is onder mijn huid gekropen en de hemel begint te lekken. Terug in de auto. Ik moet nog pasfoto’s laten maken. Een afbeelding met lachend gezicht is verboden. Dit is het moment!