Van mijn dochter kreeg ik een verrukkelijk boekje cadeau met de titel ‘Hoezo oud’, geschreven door Peter van Straaten. Of ik mezelf er in herkende? Meerdere malen. Bv als een bejaard echtpaar op een bankje zit en er een voluptueuze schoonheid langs hen flaneert, waarna de man serieuze pogingen onderneemt haar na te fluiten en zijn vrouw zegt: “Laat maar Jan, ik denk niet dat ze daar van gediend is.” Of een ouder echtpaar waarvan de vrouw zegt: “Weet je nog, die keer dat ik je betrapte met de buurvrouw?” Ik heb deze kretologie nooit gebezigd of gehoord, maar ik zie het wel voor me. Oud zijn geeft rust, want niets hoeft of moet nog een keer. Gerrit en ik zijn nog niet zo ver, maar Hein met de zeis loert natuurlijk al wel! Wij maken van iedere dag iets bijzonders en gaan zelfs verhuizen. HEI EN DENNEN is onder voorbehoud verkocht aan een jongeman (in onze ogen dan hè) en wij gaan op zoek naar een ander huis. Tijd genoeg, niemand zit ons achterna. Ja, we gaan dit prachtige huis missen, ook onze lieve buren. Maar hoe leuk en opwindend is het om weer helemaal opnieuw te beginnen! We hebben er enorme zin in. Ik zal mijn vrijwilligerswerk missen, maar ook daar komt een keer een eind aan. Sommige ouderen zijn jonger dan ik en dat wordt me toch een tikkie te gortig. Vroeger kon ik me niet voorstellen 78 jaar te worden/zijn. Dan zat je gerimpeld en sneu met je voeten op een stoofje met een zakdoek onder je loopneus, steunkousen om je benen en geruite pantoffels aan je voeten. Nee, zo heb ik mijn ouders niet oud zien worden, maar mijn grootouders dus wel. Mijn grootmoeders droegen ’s morgens een schort, want de jurk moest beschermd worden. Zie je ooit nog iemand met een schort voor? Ja, bij de slager, maar verder toch nooit? Deze week bezocht ik twee goede vrienden. Wij zien elkaar hoogstens drie keer per jaar, maar wat hebben we een lol. Ik ben de oudste, maar men stelt mijn gezelschap nog steeds op prijs. Dan luister ik naar hun nog interessante belevenissen over gezin, werk en kinderen. Ik hoef mij daar niet meer mee bezig te houden, hoera. Zolang Gerrit en ik het gezellig hebben samen zijn we gelukkig. Ook met onze hondjes, die mij nu smekend aankijken, ze willen met mij uit.
Antoinette