OMMEN – Op de eerste woensdag van het nieuwe jaar trapten de in hotel Paping gehuisveste jonge asielzoekers een balletje tegen leeftijdsgenoten van FC Ommen. Het evenement op sportpark Westbroek was een idee van Herman Martens, tevens taalcoach voor de amv-ers (alleenstaande minderjarige vreemdelingen). Plaatsgenoot Henk Kampman vond dat het hier op sportief gebied niet bij moest blijven en nam contact op met Martens. De inzet: het initiatief moest een passend vervolg krijgen.
Korte uitleg: een amv-er is een persoon die op moment van aankomst jonger was dan 18 jaar, afkomstig uit een land dat geen deel uitmaakt van de EU en naar Nederland is gekomen zonder ouders of gezaghebbende.
“Het artikel dat ik hierover in het Ommer Nieuws las pakte me”, vertelt Kampman. “Reken maar bij jezelf af. Ik zou gek worden als ik dagelijks niet wat te doen had. Bovendien: sporten is gezond. Ik vroeg Herman of het een goed idee was om die jongens wekelijks in sporthal De Slaghen te laten voetballen. Herman reageerde direct enthousiast. Ach, het is een kleine moeite. Ik heb de sleutels van de zaal, de contacten met de gemeente en het is leuk die jongens wat spelvreugde en plezier in het leven te geven. Ik keek mijn ogen uit de eerste keer. Er lopen een paar jongens die volgens mij zo in het eerste van FC Ommen kunnen, maar het plezier staat natuurlijk voorop.” Kampman was een begrip bij gymvereniging GVO, een van de voorlopers van het huidige Energy Ommen en als rasechte Ommer door de jaren heen betrokken bij allerlei acties, festiviteiten en toernooien op sportief gebied.
Trappelen van ongeduld
Op de laatste dinsdag van januari, als de tweede speeldag op de rol staat, hebben Kampman en Martens hulp van Harry Löwik, Rien Robijn en Willem Duits. Laatstgenoemde is de buurman van Kampman en heeft een voetbalachtergrond. Ook Löwik en Robijn hebben een voetbalverleden en bovendien ervaring in lesgeven aan groepen. Dat laatste is zeker nodig, om de pak ‘m beet twintig voetballiefhebbers onder te verdelen in teams. Kampman moet bij de indeling zelfs stevig op zijn fluit blazen om iedereen even stil en op z’n plaats te krijgen. Als onstuimige hengsten staan de boys te trappelen van ongeduld om het ronde kreng zo snel mogelijk tegen de touwen te jenzen. Als de jongens verdeeld zijn over drie teams barst het los. Kampman fluit in de geest van Bas Nijhuis en staat veel toe. Slidings zijn bij zaalvoetbal officieel niet toegestaan, maar voor de referee geldt ‘genade voor recht’.
Begeleider en vraagbaak
Onder de spelers een al wat oudere vent. Toch geen amv-er ben je geneigd te denken en nee, dat is-ie ook niet. Wel kan-ie aardig met de bal overweg. Een begenadigd voetballer, gezegend met natuurlijk leiderschap. Even achter uit de keel en de boys zitten met de oren gespitst stil op het bankje. Khalid El Kharoubi. Naam en rood shirt verraden een Marokkaanse achtergrond. De in Amsterdam geboren en getogen begeleider is in dienst van het Nidos, de organisatie die zich ontfermt over jeugdige amv-ers. “Dit is heerlijk voor de jongens”, bevestigt El Kharoubi. “En ja, ook voor mij. Heb altijd bij Blauw-Wit gevoetbald. Naar ontspanning zoals dit zien de jongens dagen van tevoren uit. Verder kunnen ze in de daluren naar CrossFit, maar er is in dit jaargetijde in het dorp niet veel te doen.” De verslaggever grijpt in. Tijd om El Kharoubi bij te spijkeren. Ommen is geen dorp, maar een stad met dorpse allure. De begeleider lacht zijn tanden bloot, bedankt voor de les en belooft deze ‘blunder’ niet weer te zullen maken. Twee volle dagen is de Amsterdammer bij de boys in Paping als begeleider, mentor, vraagbaak, vertrouwenspersoon, ‘grote broer’ en noem maar op. Na twee keer 24 uur volle bak volgen een paar vrije dagen, om vervolgens weer de continudienst in te duiken.
Groot plezier
Een kort en schril fluitje van Martens maakt een eind aan het onderonsje. Volgende partijtje. El Kharoubi mag aan de bak met zijn team. Enne, vast wel: morgen spierpijn, hij is ook de jongste niet meer, maar dit is een van de leukere kanten van zijn vak. Hobby en werk verenigd. Nog geen twee minuten later schuift hij een balletje af op een van zijn beschermelingen. Het doelpunt wordt gevierd of zojuist de wereldcup is binnen gehengeld. Kampman bekijkt het vanaf de zijlijn met een glimlach. Mooi initiatief lijkt de gymgoeroe te denken. Typisch gevalletje van ‘kleine moeite, groot plezier’.
Tekst/Foto: Willem Lampe