Lampie: Gedeelde smart
Soms een enkel woord, ‘mazzelkont’. Dan weer een gekscherende observatie, ‘geluk is met de dommen’. Of ‘de domste boeren hebben de dikste eerpels’. Baldadige kanttekeningen van mijn kameraad Tonnie, wanneer ik tijdens een hengelsessie een pronte vertegenwoordiger van het geschubde gilde heb weten te strikken. Ingedachte de uitspraken van mijn kornuit, besloot ik enkele jaren terug een gokje te wagen in de Vriendenloterij. Of eigenlijk heb ik me laten verleiden. In de aanloop naar de clash tussen Heracles en Ajax. Gevallen voor een verleidelijk verkooppraatje. Bij meedoen kreeg je een waardebon, plus wat prullaria, zoals een clubsjaal en vaantje van de profclub uit Almelo. Kleinzoon direct de fanshop in. De tegoedbon moest vanzelfsprekend per omgaande worden verzilverd. Of vanzelfsprekend…, zo vanzelfsprekend is dat niet, maar hij is niet van sparen en oppotten. Meer van direct opmaken. Toe maar, kun je zo’n bon ook niet kwijtraken. Scheelt weer een woordenwisseling thuis, omdat ik op mijn manier zeker weet waar ik die bon heb neergelegd en plots is ie weg. Zo dat dan gaat.
Ach, dat jochie was sneu. Ajax verloor met 1-0. Zijn held Onana was minder onaantastbaar dan door het ventje werd verondersteld. Eh…, wat wilde ik eigenlijk vertellen? O ja, plots kwam er met de post een waardebon mee van de Vriendenloterij. Of bon, dat zeg ik maar even voor het gemak. Het was een plastic kaartje. Goed voor zestig pietermannen, te besteden in de promotiewinkel van Heracles. Alweer mazzel! Nu een keer aan mezelf denken. Op naar Almelo. Trainingsjack XL. Zwart met wit. Steekt mooi af bij mijn grijze raap. Of mooi…, het steekt af. Heracles…(kwijl), alleen die naam al, vernoemd naar een halfgod uit de Griekse mythologie. Klassieke club, rijke historie, opgestuwd door Jan Smit, niet de zanger, maar de voormalige deurwaarder. Aan het handje van onze Jan werd het zieltogende clubje met een verouderd, of nee door en door verrot complex een trotse eredivisionist met een hypermodern stadion. Jan droeg een jaartje of twee terug het commando over en de hele bliksemse boel stort als een kaarthuis ineen. Met degradatie als dieptepunt. Een absolute vernedering voor de hondstrouwe aanhang.
Ach en wee…, zonde…, inderdaad…, het is maar voetbal…, de belangrijkste bijzaak in het leven. Een blik opzij. Aan een knaapje hangt mijn jack met het clubembleem. Stoer supportersjasje, dat wel. Een Heraclied kun je me niet noemen. Sympathie heb ik wel voor het kleine broertje van het grote(re) FC Twente. Die voorkeur valt niet uit te leggen. Het is een gevoel. Maar dat jackie…, hmmm…, nog maar even niet mee de straat op. Schampere opmerkingen vermijden. Blijft toch apart. Sympathie voor Heracles, terwijl PEC Zwolle me koud laat. Vriend Erwin heeft dat andersom. Hij was er ziek van dat de Zwolse ploeg degradeerde. Onterecht? Och, de ranglijst liegt nooit. Zijn maandenlange hoop was uitgestelde teleurstelling. Tot de guillotine definitief viel. Hij stuurde gretig een app, nadat Heracles afging tegen Excelsior. De club uit Almelo mee het ravijn in. Gedeelde smart is halve smart…