Uit Hei en Dennen: Bevrijdingsdag

Terwijl ik deze column tik realiseer ik me dat we met z’n allen vanaf 1 juli weer heel veel (meer) mogen. Ik vind het geweldig en toch ook een beetje eng. Vanmiddag ga ik dus weer op stap met Oldenhaghe-bewoonster. Wij hebben elkaar op de hoogte gehouden door vele telefoontjes en twee bezoekjes aan haar appartement. Ik laat het aan haar over waar onze bevrijdingstocht naar toe gaat.

Ik mag ook mijn kleinzoons weer knuffelen! Althans, als ze onder de 12 jaar zijn. En nu maar hopen dat we deze vrijheid ook zonder nieuwe coronagevallen aankunnen. De winkelstraten stromen weer vol en dat is voor onze Ommer- en Dalfser winkeliers wel heel plezierig. De kassa moet rinkelen zodat ieder hopelijk zijn/haar baan kan behouden. Wie er ook weer vrij zijn en daar veelvuldig gebruik van maken, zijn de naaktslakken in onze tuin. Van die grote griezels die om de dunste stengels toch blijven hangen.

Vroeger aten wij nog al eens slakken, die op de menukaart als escargots werden beschreven. Zo’n Franse beschrijving maakt ze aantrekkelijker. Je moest ze met een chirurgentangetje en een haaknaald uit hun huisje peuteren. Dan was je super werelds en culinair bezig met zo’n snoei hete engerd. Ik heb zelfs, toen het nog ‘heel gewoon’ was, kikkerbilletjes gegeten. Ik weet de Franse naam niet meer, maar wat was dat een lekkernij zeg.  Doen we niet meer hoor. We eten dan weer wel kreeft, die levend in het kokende water wordt gemikt. Ze smaken verrukkelijk met wat sausjes erbij, maar om ze zo barbaars te behandelen? Je kreeg daar ook weer allerlei gereedschap bij zoals haakjes, bijltjes en tangetjes. Het had wel iets.

We zijn barbaren, drijven dieren massaal in grote veewagens om ze, vaak na een lange reis, te doden en slachten. En toch… We eten gewoon door hè? Ook verloofde en ik. Iedereen weet trouwens nu toch wel dat ik met verloofde Gerrit bedoel, hè? Ik vind verloofde net even chiquer in dit pandje.

Het lag helemaal niet in mijn bedoeling de Partij voor de Dieren te behagen. Het vloeide zo uit mijn laptop. Komt allemaal door die bruine loeders die mijn bloemen op willen vreten. Ons huis wordt trouwens ook al belaagd door miljarden cementmieren. Maar daar hebben verloofde en ik naast bewondering voor hun vlijt, toch wel korte metten mee gemaakt. Hei en Dennen gaat voor en moet door!