Vechtdal Centraal
Kinderstemmen, vogelgeluiden
boven de stilte uit
cirkelen, zien of er leven is
als je bij rotondes nog wacht
rondjes draaien met armen gespreid
zien of er genoeg afstand gehouden
en blikken dichtbij nog kunnen feesten
De een werkloos, de andere maakt overuren
tuinen en huizen floreren in aanpak
ouders leren hun kinderen
beter kennen en leraren respecteren
(maar geen paniek, het is nu en niet als ervoor)
terug bij een basis
jezelf, een ouder, mens, wezen, zijn
het ene gezin bloeit er meer leven, lacht het andere klapt de vrijheid dicht, huilt
Ik denk aan over een jaar
terugkijkend naar deze tijd
welke verhalen er zullen zijn
zullen we sommige dingen missen gaan,
omdat we weer door het leven zijn gaan razen
leren vrije geesten nog grenzelozer te gaan leven
dwalen over paden en afstanden afleggen zonder weet
Zullen we lichamelijk afstandelijker blijven
een lieve aanraking zelfs weren, of
zullen vrouwen juichen om die enkele
rot-mannen die nu afstand respecteren
Hoe lang en hoe ver
voor er grenzen zijn bereikt
dat we verder kunnen
maar niet zoals ervoor, niet als ervoor
want er ademen ons nu bomen toe
en de natuur zingt meer in deze rust
Leren we luisteren naar het gezang
naar ons gezang
– Viviane Rose, stadsdichter van Ommen, 2020
Als stadsdichter had ik veel eerder willen schrijven en delen, vooral in deze tijden. Ik verloor echter mijn moeder net voor corona in Nederland kwam aan een andere ziekte, waar velen aan sterven, te vroeg, kanker. Gelukkig kon ik dichtbij haar zijn en haar verzorgen. Ik wens iedereen sterkte en een snel herstel die het nu lichamelijk, geestelijk en ook financieel zwaar hebben. – Viviane Rose
www.facebook.com/Stadsdichter-van-Ommen
