Dat liedje van The Blue Diamonds kennen we toch nog wel hè? Dat liedje zing ik steeds regelmatiger maar dan als Corona, de gekroonde dame die ons in haar greep houdt. Ik heb even gegoogeld en lees dat corona een krans is, dus best een logische naam voor dit virus. In Ommen hebben we haar nog niet, maar terwijl ik dit op 10 maart schrijf, zal dit ellendige virus volgende week vast wel in onze omgeving opgedoken zijn.
Uw columniste is van een jaargang waar de grootste klappen vallen. Of ik bang ben? Gek genoeg niet. Kom nou! Als je twee soorten kanker overleefd hebt, wat zal zo’n Coronaatje dan helemaal met je uitspoken? O, ik kan zo moedig schrijven, maar gelooft u mij, ik vind het hartstikke eng. Nu ben ik sowieso een angsthaas. Noem een ziekte met een waarschijnlijk dodelijke afloop en ik vertoon de eerste tekenen.
Denkt u dan ook, als u die beelden ziet, aan uw eigen kinderen en kleinkinderen? Aan uw ouders en grootouders? Ik probeer die situatie te visualiseren. Mijn twee dochters, hun mannen en de vier jonge kinderen, moe en hongerig, bang en koud, nat en ondervoed. Ik begrijp wel dat Europa niet alle vluchtelingen kan opnemen, maar de wereld is groot. Wat zegt u?