De jongetjes sprongen naar onze auto, eindelijk, ze hadden uren voor het raam gezeten. Oma und Opa, wij kunnen niet stuk. Verloofde is met een missie gekomen, dus werd er klusmateriaal naar binnen gehesen en de te verrichten werkzaamheden bekeken. Jammer dat dochter en haar man niet helemaal op één lijn zaten wat betreft de volgorde der klussen. Bovendien kwamen er karweitjes uit dochter’s hoge hoed, die haar man nog niet kende. “Hoezo moet de eetkamer ander parket krijgen.” Tja, er was geen reden hè, maar wij vrouwen zijn de kleur zat, of er is iets veel mooiers op de markt, kortom vrouwen willen vaak iets “heel anders”.
Maar dan moet er ook een ronde tafel komen met nieuwe stoelen, want dan staat het nog knusser. Nieuwe vitrage, nieuwe gordijnen, nieuw behang, sauzen, verven etc. Onze opdracht luidt dan, meedeinen met de weerzin van echtgenoot, aanhoren van dochters’plannen, om daarna te opperen het morgenvroeg nog eens goed te bekijken. Vol goede moed startten de heren de volgende dag met hun werkzaamheden. Er werd geschuurd, geschaafd, geplakt, gezaagd zonder enige wanklank. Als er een derde meedoet, verloopt zoiets altijd beter. Geen geruzie over fout behang of verf, maar blijdschap over alles wat verbeterd gaat worden.