Even twee huishoudelijke mededelingen vooraf. Voor de trouwe lezers van mijn column: ja, ik heb mijn geld teruggekregen van de lepeltjesoplichter. En voor de mensen die mij nu steeds via e-mail zilveren lepeltjes aanbieden: ik trap er niet meer in. Zet ze maar op marktplaats.
Door naar belangrijkere zaken. Ik heb namelijk slecht nieuws. De mieren nemen de wereld over. Ze zijn inmiddels begonnen in onze achtertuin. Eerst een klein hoopje zand, toen tien hoopjes zand en inmiddels ligt er zoveel zand dat ik het wekelijks opnieuw aanbied op internet. Gratis af te halen: geel zand voor bestrating. Mede mogelijk gemaakt door overijverige mieren.
Natuurlijk heb ik mierenpoeder geprobeerd. Eerst die busjes van de Action. ‘Ant Killer’ staat erop. Maar dat klinkt mooier dan het is. Als ik die roze korreltjes in het mierenholletje strooi, kruipen ze namelijk weg om anderhalve centimeter verderop een nieuw holletje te maken. God wat zullen die mieren gelachen hebben toen ik op een gegeven moment bijna dagelijks met het busje ‘Ant Killer’ kwam aanlopen.
Kokend water helpt eventjes. Net als ammoniak, glassex, zout, afwasmiddel, bruine suiker, schoolbordkrijt, koffiedik en nootmuskaat. Of, zoals mijn vader vroeger deed, urenlang met slippers ieder miertje doodvegen. Totdat er geen profiel meer onder de slippers zat. Maar al deze huis-tuin-en-keukenmiddeltjes hebben één ding gemeen: mieren hebben er schijt aan.
Voor iedere mens op aarde zijn er twee miljoen mieren. En ze vinden het geen probleem om hun leven te geven voor een ander. Daarom heb ik het inmiddels opgegeven. Ik doe er niets meer aan. Laat ze de boel maar overnemen. Iemand nog geel zand nodig? Ik heb tachtig hoopjes liggen. Zelf afhalen.