OMMEN – Waar hangen ze uit? Mijn cd’s van Ryan Adams. Nee, niet Bryan Adams. Ryan Adams. Scheelt een lettertje, maar emmers aan genot in mijn beleving. Scharrel, scharrel, kom van alles tegen. Lenny Kravitz, Fleetwood Mac, U2, The Police, Bruce Springsteen, maar geen Ryan Adams.
Eerder pikte ik ‘m zo uit de kast. Alle cd’s lagen op alfabetische volgorde. Oké, een belachelijk lange rij, maar ordentelijk ingericht. Tot de kast de deur uit moest en op last van mijn vrouw verruild werd een ander exemplaar. Met minder ruimte voor mijn cd’s. Eigen schuld. Ik heb het laten gebeuren. Een fractie van mijn collectie belandde in de nieuwe kast. De rest verdween in een doos naar zolder. Schimmel happen in een donker, vochtig hoekje. En wie zit met de napijn? Juist. Ik. Bidden dat de dag nooit heeft bestaan helpt niet. Het kwaad is geschied.
“Wat reageer je toch kortaf.” “Kan Ryan Adams niet vinden.” “Dan pak je toch wat anders.” Al mopperend schuif ik de ene na de andere cd terzijde. “Ach joh, wat maakt ’t uit.” “Heel veel”, klinkt het kort en fel. “ECI rotzooi.” “Wat zeg je?” “Alleen troep van de ECI.” Is niet zo, maar ik heb de pest in dat Ryan Adams verstoppertje speelt. “Hoezo troep”, vraagt mijn vrouw met opgetrokken wenkbrauwen van verbazing. “Je bent jarenlang lid geweest.”
Klopt. Veel te lang kreeg ik boeken en cd’s toegestuurd die ik eigenlijk niet wilde hebben. Maar ja, elk kwartaal moest je wat bestellen. Je wordt gepaaid met een fantastische aanbieding en vervolgens zit je voor jaren aan die club vastgeketend. Tegen je zin. Vergat je weer iets te bestellen en dan kreeg de keus van de maand in de maag gesplitst.
Of je was te laat met opzeggen. Hoppa, weer een jaartje aan die teringbende vast. Natuurlijk, eigen schuld. Slordig met opzeggen hè. Had ik tijdig bedankt, dan was ik er eerder klaar mee geweest. Hoewel…, tijdig afmelden leidt niet altijd tot gewenst resultaat. Zie mijn goede vriend Erwin. Die kreeg enkele jaren terug vanwege het behalen van zijn vijfde kruisje een lidmaatschapskaart van de VOV. Volkspartij Ommen Vooruit. Het genootschap van Gerrit de Jonge. Met De Jonge, de ene keer als briesende volksmenner, dan weer als bezeten oproerkraaier of als maestro der Alwetendheid, is het nooit saai. Laf en impotent politiek bedrijven is hem vreemd en nee, Lampie is geen lid.
Vrij van vrees, complexen en knellende banden blijft uw stukjesschrijver liever onafhankelijk. Waarvan akte. Vriend Erwin droeg een jaar lang manmoedig de zeurende last van het lidmaatschap op zijn sensibele schouders. Een kort, zakelijk briefje in perfect Nederlands moest een eind maken aan zijn verbintenis met de grootste oppositiepartij binnen onze gemeentegrenzen. Maar dat kon niet. Voor het derde jaar achtereen is zijn contributie door een weldoener overgemaakt en het lidmaatschap met een jaar verlengd. Lid tegen wil en dank. Zelfs het Front tegen Onvrijwillig Lidmaatschap kan niets voor hem doen. Soms zou je wensen dat Ommen een nooduitgang heeft…