Tekst: Willem Lampe
Om twee in de middag begon voorzitter Marinus Steen pal voor de bezichtiging zijn toespraak. De postduivenclub zat prima en hoefde niet zo nodig te verhuizen van het Molenpad onder de wieken van molen De Lelie. Maar net als muziekvereniging Soli Deo Gloria en vogelvereniging de Tuinfluiter moest PV de Luchtpost wijken voor woningbouw aan de Haven. Bij de zoektocht naar een nieuwe locatie viel het oog op een stuk grond zonder directe bestemming, recht tegenover de boerderij van clubman Gerrit Dankelman. Met hem is ook de stuwende kracht achter de verrijzenis van het prille clubgebouw genoemd. De postduivenhouder uit Arriën zette de sport op een wat lager pitje en concentreerde zich volledig op het bouwproject. Steen roemde zijn rol als kartrekker, architect, uitvoerder en planner, maar vergat ook niet de overige leden, sponsors en leveranciers te bedanken voor hun inzet en bijdrage. Na zijn toespraak werd het clubgebouw symbolisch geopend door drie duiven de vrijheid te geven, aansluitend nodigde ‘de president’ iedereen uit in het gebouw. En dat waren er nog al wat. De club heeft ‘slechts’ dertig leden, maar de omvang van sympathisanten is tientallen keren groter.
Binnen ging het verder met toespraken van wethouder Jaspers Faijer, die bekende weinig tot niets van de sport te weten, maar wel fraaie beeldspraak had over de argeloze oprechtheid van een duif en de listigheid van een slang. Hij trok daarbij een parallel tussen de duif en zijn verzorger. Zijn eerste indruk van kleine, oprechte en hechte club werd beaamd door Ton de Vries, de afdelingsvoorzitter van Noordoost afdeling 10. De in Nieuwleusen woonachtige preses greep terug naar de historie. Hoe postduiven in de middeleeuwen vlogen van kasteel naar kasteel om amoureuze berichten over te brengen en hoe in de eerste wereldoorlog duiven vanaf het front nieuwsflitsen en zelfs geheime codes over vlogen en van onschatbare waarde waren. Dat is verleden tijd. De duivensport heeft het moeilijk. Kampt met vergrijzing en heeft last van gemeentelijke verordeningen. Je kunt niet zo maar een duivenhok in je tuin planten, die tijd is geweest. Wel zorgt de duivensport met name in het vliegseizoen nog altijd voor sport, spanning en sensatie.
Namens voetbalclub OVC ’21 gaven Jeroen Seisveld en Gerard Habers gestalte aan het gezegde ‘een goede buur is beter dan een verre vriend’ en overhandigden als welkomstgeschenk een cheque van 500 euro.
Als laatste spreker schuifelde Gerrit Dankelman vanachter zijn gebruikelijke stek achter de bar naar voren en opende met de zin, “we zijn hier barre blij mit!” Ook uit zijn mond, in navolging van voorzitter Steen, woorden van dank en een kleine terugblik op de bouwactiviteiten, waarbij de tegenslag vooral zat in het plotse overlijden van zijn clubmakker Bennie Kosters. Desondanks is alles op tijd gereed gekomen en kunnen de postduivenhouders tientallen jaren vooruit in hun nieuwe onderkomen.