Omdat de kikker niet in een strakke lijn oversteekt naar de berm, maar evenwijdig het fietspad hupt, helpt ze hem in het gras te belanden. Door hem elke keer van achteren wat aan te raken, kruipt het beestje vanzelf de goede richting op. Het heeft wat voeten in de aarde maar het is gelukt; het kikkertje zit in het gras en kan niet overreden of plat getrapt worden.
We lopen onze route verder en hebben het over doodslaan van insecten en het redden van dieren en mijn andere collega vertelt het volgende verhaal: een flink aantal jaren geleden was hij met zijn vrouw op vakantie in het buitenland. Ze hadden een caravan gehuurd. Op een gegeven moment kwamen ze thuis en vonden een enorme sprinkhaan op de muur. Brr, wat een beest! Maar ja, zo’n enorm dier sla je ook niet dood. Maar het pakken van het dier was ook niet eenvoudig; elke keer kroop of sprong hij weg. Uiteindelijk heeft hij een bakje gepakt en heeft het dier er weten in te krijgen. De volgende stap was hem vrij te laten in de natuur en dan zou ie gered zijn.
Mijn collega liep met bakje en al naar buiten, zocht een goede plek op om de sprinkhaan vrij te laten en opent het deksel van het doosje. Hij laat de sprinkhaan uit de doos springen, deze blijft nog even zitten en bij de volgende sprong… wordt hij overreden door een fietser!
Zoveel moeite om een dier te redden en dan toch niet het gewenste resultaat. We moeten er stiekem wel om lachen.
Karin