Dambar, afkomstig uit een gezin van de laagste kaste uit een afgelegen dorp in het Nuwakot District in Nepal, ging als klein kind al met zijn vader, die ijzersmid was, op stap. Zo leerde hij de eerste kneepjes van het smeden.
Helaas bleek Dambar een ernstige vorm van tuberculose te hebben, een ziekte die hij als kind van een kasteloze familie niet overleefd zou hebben, maar waarvan hij genas, mede door zijn ontmoeting met de Nederlander Jos Bus. Deze Jos Bus, coördinator van een hulporganisatie in Nepal, zorgde voor medicatie en bekostigde later ook zijn opleiding tot zilversmid. Hierdoor kon Dambar beginnen met het maken van prachtige zilveren sieraden.
Het viel echter niet mee om zijn zilveren sieraden in Nepal te verkopen. Jos Bus introduceerde de zilverfabriek bij verschillende trekkinggroepen waarna honderden toeristen zijn zilverfabriek bezochten, en in 1992 werd Dambar met zijn team uitgenodigd door het Nederlandse consulaat om tijdens de vrijmarkt op Koninginnedag zijn zilveren sieraden te verkopen. Zo slaagde hij erin zijn zilveren sieraden in de wereldwinkels te verkopen via de handelsorganisatie Madat Nepal. Langzaam groeide zo de zilverfabriek.
Nu, vele jaren later, trekt Dambar zich het lot van de kasteloze jongeren uit zijn dorp aan en krijgen zij bij Dambar de kans het vak van zilversmid te leren. Dambar geeft deze mensen volgens de Fair Trade richtlijnen een eerlijk salaris. Ook de leerlingen die hij opleidt krijgen een eerlijk loon.
Helaas is het aantal opdrachten na de financiële crisis in het westen en de aardbevingen van 2015 erg teruggelopen, waardoor hij via andere wegen aan werk moest zien te komen. Om zijn werknemers in dienst te kunnen houden komt Dambar daarom jaarlijks naar Nederland om zijn handgemaakte sieraden te verkopen. Hij vertelt dan over het mooie, maar straatarme Nepal en presenteert zijn uitgebreide collectie zilveren sieraden. Zie ook www.dambar-silver.com.
Meer foto's