Tekst/foto: Evert Jan Goos
Ze zijn nooit met tegenzin naar het werk gegaan. “Uren is een naar woord voor zo’n werk. Als je hier werkt moet je niet aan uren denken, je moet het leuk vinden.”
In het gesprek vullen ze elkaar moeiteloos aan – kenmerkend voor de manier waarop ze functioneren. Bertus uit Ankum leerde Diny uit Oudleusen kennen en zo ontstond ‘Team Lindeboom’. Het paar vestigde zich in Oudleusen. Na een aantal baantjes vond hij in 1981 zijn plek als conciërge van de Wiekelaar. Omdat het stichtingsbestuur ‘vrouwenogen’ ook belangrijk vond, ging ook Diny aan de slag als ‘de boerin die de boer helpt’.
Bertus: “Diny heeft mij ontzettend goed bijgestaan. Zij maakte altijd het bedje op, hierzo. En ik mocht er in werken. Daarvoor heeft zij een dikke pluim verdiend.”
Letterlijk en figuurlijk gingen de luiken open en waaide er een frisse wind door de Wiekelaar. Hun horeca-achtergrond kwam goed van pas. Voor de sporters veranderde veel, want Bertus, die sfeer en baromzet hoog in het vaandel heeft, zorgde voor een zeer gezellige nazit met de gehuurde mobiele biertap.
Feesten zijn Bertus ding. ‘Uw feest is ons feest’ is zijn motto. Alles werd gedaan om aan de wensen van klanten te voldoen. Dat was in de begintijd behelpen: de hapjes en de sterke drank werden bij Eppe Mansier gehaald en de biertap stond achterin de zaal op een gymnastiektoestel. Iedere keer slepen met stoelen en tafels, omdat er iets anders in de zaal was. En nu is alles in huis om een goed feest te geven”, aldus Bertus.
“Het aantal feestjes nam sterk toe, ook van buiten het dorp. Veel mensen komen steeds weer terug. Zo vierde iemand dertig jaar haar verjaardag in De Wiekelaar en vorig jaar haar honderdste. Het is een sport om de mensen naar het zin te maken. Een uitdaging, maar ook wel spannend.“ Als dan eenmaal de borrel erin zit, komt hij tot rust.
Ook weten ze van bijna iedereen wel wat hij of zij drinkt. Noem een drankje en ze noemen spontaan een naam.
Door de groeiende omzet, de jaarlijkse bazar en het verjaardagsfonds werden noodzakelijke investeringen mogelijk. Zo is De Wiekelaar tijdens hun bewind uitgegroeid tot gebouw met vele zalen en een professionele keuken. “We hebben wel een stuk of zeven verbouwingen meegemaakt. Van klein naar groot. En steeds ging het werk gewoon door. Als de bouwvakkers vertrokken moesten we alles stofvrij maken omdat er ’s avonds weer een feestje was.”
Bertus en Diny benadrukken dat ze het niet alleen konden doen. De collega’s zijn de sleutel van het succes. Een groep die Bertus heeft samengesteld. “Allemaal uit Oudleusen. Toen er obers nodig waren ging ik kijken wie makkelijk vrij kon krijgen. Hoe iemand loopt en overkomt. Mensen die zelf ook wel van een feestje houden, die ook wel een glaasje bier lusten. Die bij een bruiloft aanvoelen wat de gast wil.” Het moesten ook harde werkers zijn, die flink aan de bak moesten. “Lege glazen hebben we hier een hekel aan.”
Naast dit team wijzen Bertus en Diny ook op de vele vrijwilligers die de Wiekelaar groot hebben gemaakt. “We zijn een heleboel mensen uit het dorp dankbaar. Vrijwilligers, vergeet ze niet. Als ik nu iets stuk heb dan heb ik nog wel een paar mannetjes.” Bertus krijgt nog steeds kippenvel als hij denkt aan de bouw van sportzaal in 1989. “Daar ben ik zo trots op!”
Meer foto's