Donderdag 14 september
Weer terug bij dezelfde arts als twee weken geleden om te laten vullen. Hij vraagt hoe het is gegaan en ik geef aan dat het in het begin supergoed ging, maar dat de laatste nachten weer waardeloos zijn geweest en dat ik best opzie tegen het vullen. Hij vraagt of ik denk dat beide borsten gelijk zijn en vraagt me mijn blouse weer uit te trekken.
Om een lang verhaal kort te maken: ik heb niet laten vullen, omdat de expander redelijk op grootte is. De arts stelt voor dat ik dit op 26 september, wanneer ik een kennismakingsgesprek heb met de plastisch chirurg die me gaat opereren, bespreek. Prima! Hij vertelt dat er niet alleen vloeistof in de expander zit, maar ook onder de huid zelf. Dit is niet erg, verzekert hij me.
Vrijdag 22 en zaterdag 23 september
Op vrijdag 22 september begin ik om tien uur als vrijwilliger voor de Samenloop voor Hoop. Hier wordt door meer dan 45 teams aan deelgenomen om geld op te halen voor KWF. Er is een parcours uitgezet voor het gemeentehuis. Ook komen er kraampjes, waar teams hun (zelfgemaakte) producten kunnen verkopen. Er wordt een grote tent neer gezet voor de eregasten waar ik die middag en de volgende dag ook in verblijf.
Het is een indrukwekkend weekend, met een lach en een traan. Er worden kaarsenzakken met persoonlijke boodschappen erop gebrand (althans, de kaarsen 😉 ), er wordt een fakkeloptocht gehouden en er vertellen twee vrouwen hun verhaal over hun leven met kanker. Als eregasten krijg je eten, drinken, workshops en veel aandacht; echt geweldig! Wat ik erg moeilijk vind, is dat je als eregast de eerste, fakkel- en laatste ronde loopt en dat het publiek staat te klappen alsof je een hardloopwedstrijd hebt gewonnen. Ik weet wel dat het uit respect is, maar ik voelde me er erg ongemakkelijk onder.
Een volgende keer spreek ik met mezelf af dat ik óf in de organisatie ga óf als vrijwilliger het evenement bijwoon. Er wordt in totaal maar liefst meer dan 80.000 euro opgehaald; super voor zo’n dorp!!
Maandag 25 september
Om 8 uur moet ik aanwezig zijn in het ziekenhuis voor de pre-operatieve onderzoeken. De aanmeldzuilen werken niet en er staan lange rijen voor de balies, waardoor ik behoorlijk wat te laat bij de afdeling ben. Gelukkig is dat geen probleem. Net als de vorige keer stelt het niets voor en ben ik alweer snel op mijn werk.
Dinsdag 26 september
Om 15.10 uur staat de kennismaking met de plastisch chirurg gepland, de vervanger van “mijn” eerste plastisch chirurg (die nu een paar weken in Indonesië opereert). Het is een heel aardige man! Ik vraag hem of het mogelijk is, als ik dan toch op die operatietafel lig, om de vetbult weg te halen die rechts bij mijn sleutelbeen zit. Ik had verwacht een “nee” te horen, maar hij geeft aan dat dat best mogelijk is maar dat hij wel een echo wil laten maken om zeker te weten dat het een lipoom is. Prima!
Maandag 2 oktober
Om 10: 45 uur staat de echo gepland en de MRI om iets over elven. Ik kan geen parkeerplaats vinden bij het ziekenhuis, waardoor ik nog maar net op tijd bij de afdeling kom voor de echo. Ook daar moet ik wachten. De echo is gemaakt en de assistente zegt dat zij zal bellen met de radiologie-afdeling omdat ik te laat ben. Ik kom de afdeling op lopen en er staat me al iemand op te wachten.
Ik moet mijn bovenlijf ontbloten en sieraden afdoen. Wat heb je dan nog veel metaal aan je lichaam hangen, zeg ;). De assistente vraagt me of ik metaal in mijn lichaam heb en ik geef aan dat ik een spiraaltje heb. Oké, ik mag gaan liggen, heel charmant weer, op mijn buik met mijn borsten in de uitsparing. Ik krijg weer een koptelefoon op en lig er klaar voor. Ik hoor iets gebeuren en dan vraagt ze me of er “iets” in die rechterborst zit. Ik geef aan dat er een expander in zit en ze zegt: “ik kom even naar u toe…”.
Er zit metaal in de expander en dat betekent dat de MRI helemaal niet kan plaatsvinden, sterker nog: ik zou er brandwonden door kunnen oplopen.. Ik stamel dat ik dit toch wel erg onprofessioneel vind en dat ik notabene door de plastisch chirurg verwezen ben. Ik word dus naar huis gestuurd en ik moet overleggen met de afdeling plastische chirurgie over de te nemen stappen.
Ik ga aansluitend naar de balie van de betreffende afdeling en geef aan wat er gebeurd is. Uiteraard zijn de beide plastisch chirurgen er niet maar de dame achter de balie gaat een ander vragen. Die weet blijkbaar ook niet dat je met een expander niet in de MRI mag.. Ik zal worden gebeld over de te nemen stappen.
De dag erna word ik gebeld door de chirurg die me aangeeft dat de operatie gewoon door kan gaan en dat we ca vier weken na de operatie de MRI dan gaan doen. Ik zeg haar dat misschien een echo de oplossing is en dan vertelt ze dat zowel een mammo als echo niet duidelijk zijn op dat gebied. Dan zegt ze dat er de vorige keer vloeistof was opgelicht wat leek op een gebiedje van voorstadium. Daar schrik ik van, want ik ga ervan uit dat dat dus die cyste was die men op de echo zag. En nu geeft ze dus aan dat met een echo voorstadium niet goed te traceren valt.. Ik krijg er een vaag gevoel bij en geef aan dat ze die andere er ook maar af moet halen. Maar, zoals ik al verwacht, dat “doen ze niet zomaar”.
Karin
Dalfsen
Meer foto's