Henk denkt in het bijzonder terug aan de keren dat hij hielp met de kaartverkoop. Hij vertelt glimlachend: “Ik kwam bij het buurthuis en er stond een enorme rij! De mensen stonden bijna op de Koloniedijk te wachten. Ik liep door de rij naar het buurthuis en kreeg allemaal mooie reacties van mensen die weer kaartjes gingen kopen. Dat was een prachtige ervaring!”
Jan denkt aan zijn ervaring met snorren en baarden, want dat was altijd spannend. “Er was een toneelavond waarbij mijn plaksnor steeds afviel, ik verborg mijn gezicht achter de krant en probeerde de snor er weer op te plakken. Ondertussen moest ik ook nog mijn lachen zien in te houden.”
Black-out
Een aantal jaren geleden had Jan een complete black-out op het toneel. Hij komt op en heeft dan bijna altijd zijn eerste zin in zijn hoofd en de rest komt dan vanzelf. Maar deze ene keer wist hij het echt niet meer, hij stond voor het publiek en zei ook maar gewoon: “Ik weet het niet meer!”
Door de jaren heen zijn er veel mooie rollen geweest. Een grote voorkeur hebben beide spelers niet. “Juist de afwisseling maakt het mooi!” Jan vond zijn rol in 2010 in ‘Bok-bok hoeveul hoorns’ wel erg mooi.
Oprichting
De toneelvereniging is destijds begonnen met één voorstelling. De traditie in Vinkenbuurt was om na de jaarvergadering van Plaatselijk Belang een toneelvereniging uit te nodigen voor een optreden. Henk heeft toen een balletje opgegooid om zelf een toneelvereniging op te richten in de buurt. Het voorstel werd goed ontvangen en de schoolkinderen werden met briefjes de buurt ingestuurd om op die manier enthousiaste spelers te werven. Er werd al snel een club gevormd. Na de eerstvolgende jaarvergadering was daar de première van Toneelvereniging Buurthuis Vinkenbuurt. Het toneel achterin het buurthuis was nog niet verwarmd, dus namen de spelers zelf straalkacheltjes mee om de boel warm te stoken. Er zat destijds nog een raam achter het toneel, tijdens een flinke storm waaide zelfs het raam eruit!
Elk jaar kwamen er meer mensen op de voorstelling af. Er werden op alle mogelijke plekken in het buurthuis stoelen neergezet. Er gingen 160 mensen in en er werden zelfs mensen naar huis gestuurd omdat het niet meer in de zaal paste. Om mensen niet teleur te hoeven stellen, is men toen overgegaan op kaartverkoop. De donateurs van het buurthuis kregen eerst de kans om kaarten te kopen en als er plek genoeg was gingen de kaarten in de openbare verkoop. Dat liep goed, want er werden steeds meer toneelavonden gepland. En steeds alle avonden uitverkocht. Dat geeft natuurlijk voldoening.
Gezelligheid
Op de vraag wat hun grootste motivatie is om toneel te spelen antwoorden beide spelers in koor: “Gezelligheid! Het is altijd leuk om met een fijne club er iets moois van te maken. Het mooie is dat het echt één club is, geen kleine clubjes in een groot gezelschap.” Jan vult aan dat ze het ook belangrijk vinden om het buurthuis in stand te houden in de mooie buurtschap. Het is een vorm van ‘noaberschap’ en bij elkaar komen in de buurt.
Henk heeft in al die 40 jaren de administratie van het toneel op zich genomen, bestelt de toneelboekjes, benadert nieuwe leden als daar vraag naar is en regelt de vergunningen en aankondigingen in de regionale kranten. Hij wordt wel gezien als ‘kartrekker’ van het toneel. Zelf is hij daar bescheiden in. “Je doet het met z’n allen”. Jan is meer van de techniek. Hij heeft overal verstand van: lampen, geluid en ook met het bouwen van het decor is hij altijd vol ideeën.
Het stuk dat komend jaar op de planken wordt gebracht is de plattelandskomedie ‘Apart volk’ geschreven door Herman van der A.
Meer foto's