Op paaszaterdag voel ik me iets beter, hijs me in de kleren en maak me op. Ben klaar met dat bed en die rugpijn (kan niet goed liggen op mijn rug maar moet dat nu) en besluit mijn dagboek verder bij te werken.
Ik moet zeggen dat de aandacht die ik krijg in de vorm van kaarten, berichtjes, bloemen, belletjes overweldigend zijn; ben daar zo ontzettend dankbaar voor (ook al heb je er weleens geen zin in). Bezoek heb ik tot nog toe afgewimpeld, alleen mijn ouders zijn geweest en zij komen eerste paasdag ook even. Verder heb ik nog geen behoefte, komt vast nog wel! In de tussentijd hou ik met mijn vriendinnen contact via de app, erg fijn 🙂
Dinsdag 18 april
Mijn leidinggevende belt en informeert hoe ik me voel. Afgesproken dat ik haar vrijdag, na de afspraken met de chirurg en plastisch chirurg zal bellen. Deze week krijg ik ook al wat meer bezoek. Ik merk dat dat best goed gaat, maar dat anderhalf uur echt de max is. Ik slaap nog steeds beroerd en de pijn is er nog steeds, uiteraard wel veel minder dan in het begin.
Vrijdag 21 april
Spannende dag. Tot gisteren heb ik me niet echt zorgen gemaakt, maar na een berichtje van een oud-collega opeens meer. Ze vertelde me dat ze ook borstkanker heeft. Anderhalf jaar geleden had ze al iets gemerkt (een verandering van haar borst en raar gevoel) en heeft dat toen laten onderzoeken: cyste. Er zijn geen biopten genomen etc. want men was ervan overtuigd dat het een cyste was. Nu blijkt dat ze een tumor heeft van 7 cm. en waarschijnlijk uitzaaiingen! Zij krijgt maandag de uitslag. Dan ga je toch denken: oeps, straks krijg ik toch ook nog een rotbericht..
Om 10.35 uur worden we verwacht bij de chirurg. Ik meld me aan door middel van de zuil en we stappen de, alweer overvolle, wachtkamer binnen. Ik ga eerst naar het toilet en als ik terugkom en de vrouw tegenover me aankijk zie ik al iets bekends. Nu ik haar man zie, weet ik het: ze komen ook uit mijn woonplaats en hun hond is nog niet zo lang geleden overleden (we kwamen hem altijd tegen tijdens het hond uitlaten). We begroeten elkaar en ik begrijp dat zij al twee jaar geleden is geopereerd.
Dan wordt mijn naam omgeroepen. We mogen de kamer van de chirurg binnenkomen. Ze begint meteen met het zeggen dat ze goed nieuws voor me heeft! Joehoeeeee, schreeuwt het binnen in me 🙂
Ze vertelt dat er twee tumoren zijn gevonden, 1 ductaal, 0,6 cm , snijvlak vrij, graad 2 en 1 lobulair, 0,3 cm, snijvlakken vrij, graad 2. Om de tumor heen zat een LCIS (voorstadium kanker) van 7 cm. In de schildwachtklier zijn geen uitzaaiingen gevonden! Van twee onderzoeken heeft ze de uitslagen nog niet binnen; ze hoopt die voor 17 uur die dag te krijgen en anders word ik maandagochtend meteen gebeld. Wanneer die uitslagen goed zijn (geen eiwitgevoeligheid) dan kan het maar zo zijn dat ik geen enkele nabehandeling hoef!! In elk geval geen chemo of bestraling (evt. nog hormoontabletten).
Ze vertelt wel dat ze de linkerborst in de gaten wil houden en ik vertel wat ik van mijn oud-collega heb gelezen. Ze vraagt of dat in dit ziekenhuis is en ik geef aan dat dat in een andere stad is. Over een half jaar krijg ik een oproep voor een MRI-scan en ze geeft aan dat ik sowieso onder controle blijf nu.
Dan een afspraak bij de regieverpleegkundige. Zij schrijft mij op wat het onderzoek samenvattend heeft opgeleverd en belooft me dat zodra de uitslagen er zijn, ze me belt. Het gaat dan om onderzoeken naar de hormoon- en/of eiwitgevoeligheid van de beide tumoren.
Om half twaalf hebben we een afspraak bij de plastisch chirurg, althans een assistent. Ze bekijkt de wond en verzekert me dat het er nu nog niet zo charmant uitziet maar dat dat nog niets zegt. We maken een afspraak voor volgende week vrijdag voor het eerste keer bijvullen van de expander. De wond is nu nog te gevoelig en bovendien nog niet geheel genezen. Mocht het dan nog te gevoelig zijn dan kan ik de afspraak gerust verzetten.
Meteen na dit goede nieuws mijn ouders gebeld, mijn leidinggevende en een berichtje gedaan in de groepswhatsapp. De felicitaties stromen binnen, iedereen is blij. Gelukkig krijg ik een berichtje van de oud-collega: zij heeft toch vandaag ook al bericht gehad dat ze geen uitzaaiingen heeft!! Wel moet zij zowel chemo als bestralingen krijgen en ook een operatie.
We drinken er vanavond maar even een borrel op!
Karin
Dalfsen
Meer foto's