Anita wist wel dat ze schoolgebouwen in Gambia niet kon vergelijken met de scholen hier, maar het ontbrak er aan alle essentiële schoolspullen als pennen, papier, tafels en stoeltjes. Daar moest verandering in komen, vond ze. Inmiddels is ze sinds 2008 zes keer in Gambia geweest, waarvan één keer met haar gezin, en heeft ze langzaam maar zeker verbetering gezien.
Anita vertelt vol passie over haar project Take Care Nursery School in Farato. “Eerst waren er drie lokaaltjes waar de kinderen op de grond moesten zitten; geschreven werd er met een vinger in het zand. Nu zijn er zes lokalen met bankjes en stoeltjes, zijn er pennen en papier, is er een keukentje en hebben we een voedselprogramma kunnen opzetten. En niet onbelangrijk voor de veiligheid daar: de speelplaats is ommuurd. Eerder gleed er nog wel eens een zwarte mamba, een dodelijk giftige slang, over het speelplein. Slangen kunnen tot zeven stenen hoog klimmen, dus hebben we de muur acht stenen hoog gemaakt. Bijkomend voordeel is dat er geen geiten meer binnen de muur kunnen komen, waardoor er van de moestuintjes ook nog iets over blijft,” lacht ze.
Anita is net terug van de reis met nog vier vrouwen naar Gambia. “De tweeling Ingrid en Stephanie Veurink was mee, evenals de uit Ommen afkomstige Anja van Dijk en Simone Makkinga. Zij waren diep onder de indruk van wat er allemaal nog níet was, terwijl er nu al heel veel wél is. We nemen altijd zoveel mogelijk spullen mee, kleding, brillen, tasjes, flesjes. Ze hebben daar helemaal niets, dus alles is welkom. Tegen de kerst stuur ik nog een aantal dozen met allerlei bruikbare spullen naar de school. Met de directeur van de school is in de loop der jaren een goede band ontstaan. Hij denkt vooruit en dat is best bijzonder in Gambia.”
Om haar project te kunnen blijven financieren heeft Anita, ze sponsort maar liefst 47 kinderen, inmiddels een aantal vaste sponsors. Via kerken, scholen, lege-flessenacties, vrienden, familie en kennissen komt er nog steeds voldoende binnen. Het geld wordt besteed aan zaken die op het moment het meest noodzakelijk zijn, toiletten bijvoorbeeld. “Die zijn heel simpel, door de deuren ervoor is er wat privacy en wordt ongedierte buiten gehouden.”
Voor 20 euro kan iedereen een kind sponsoren, dat dan een jaar naar school kan. Niet alleen het kind en diens gezin profiteren ervan, de hele gemeenschap wordt er door collectieve voorzieningen beter van. Zo is er een waterput geslagen en is er een graanmolen geplaatst, zodat vrouwen niet meer naar het volgende dorp hoeven te lopen om daar hun graan te laten malen. “Het lijkt misschien primitief en armoedig, maar de mensen zijn daar op een andere manier rijk. We klagen wel vaak, maar we moeten niet zo neuzelen hier. Zelf heb ik net de keuken laten verbouwen. Dat duurde allemaal veel langer dan gepland, zeven in plaats van twee weken. Daar ben je op een bepaald moment wel behoorlijk klaar mee, maar dan denk ik: ‘Ach, op een vuurtje koken kan ook nog.’ Je leert erg goed relativeren.”
Meer foto's