In 3D is Bergentheim de ploeg met de meeste goals voor. Nick Buitenhuis heeft al dertig in het mandje liggen. Dat alleen zijn er dertien meer dan de totale doelpuntenproductie van Lemele. De ranglijst liegt nooit. Natuurlijk zit er kwaliteitsverschil tussen de geplaagde thuisclub en The Green Pride. De hamvraag voor Warmelink luidde: hoe dit ‘groene monster’ te temmen?
“Voor rust lukte dat aardig”, zag de interim-trainer van Lemele. “Natuurlijk voetballen zij wat makkelijker, maar wij kregen ook onze kansjes.”
Je ziet het wel eens op natuurfilms. Een aap die een kokosnoot voor de vingers laat glijden en zich afvraagt: hoe krijg ik dat ding kapot en kom ik bij al dat lekkers? De bezoekers van Arjen Plessen lieten het balletje rondgaan, maar konden nog geen piepklein gaatje vinden in de waterdichte afweer van Lemele. “We stonden goed”, vond Warmelink. “De linies kort op elkaar. Niks weggeven en daar waar het kan uit breken.”
Het zat Lemele niet mee. Yoran Bakhuis moest al vroeg geblesseerd afhaken. Dat was een gemis, want de piepjonge aanvaller, die officieel nog geen bromfiets mag besturen, heeft een prima balgevoel en weet instinctief waar hij moet lopen en opduiken. Kort voor rust was het een ‘schiet-maar-raakshow’. Boksend, stompend en met gevaar voor lijf en leden wist Ruan Weelink zijn kist schoon te houden. Het was uitstel van executie. Binnen vijf minuten in het tweede bedrijf stond de 0-2 op het bord. Tot tweemaal toe gaf de kwikzilverachtige Rob Wevers op links gas en gaf vanaf het achterlijntje voor. Een voetbalabc’tje. Rond de zestien mochten Jasper van Opijnen en Ronnie Hakkers het karwei afmaken.
Langs de lijn verdween het geloof in een goede afloop als sneeuw voor felle zon. Zeker nadat Gert-Jan Merjenburgh een vrije trap tot doelpunt promoveerde. 0-3. De resterende tijd wordt plichtmatig vol getikt. Merjenburgh wil nog wel en pikt zijn tweede goaltje mee. Als invaller Ronald Lammerink de kans op de eretreffer laat liggen, mompelt Warmelink, “zelfs dat is ons niet gegund.”
Meer foto's
