Ik was geschokt, mijn interessante moeder, die nu zelfs duitse weekbladen verslond en de puzzels er in oploste. Maar zie, bij mij is het ook zover gekomen, op de duitse weekbladen na dan, er zijn grenzen hè!. Ik was geabonneerd op Plus, Libelle en Margriet. Het ergerde me dat alle vragen of opmerkingen van lezeressen werden geredigeerd door dezelfde persoon, waardoor alles op elkaar ging lijken. Natuurlijk lees ik nog wel, maar niet meer een dikke pil met zes familiebetrekkingen. Nee, ik houd me meer bezig met senioren en vriendinnen. Leven in de brouwerij. Helaas gebeurt het soms, dat ik een afspraak niet of verkeerd in m’n agenda zet, waardoor er nogal eens mensen op me wachten. Daarvoor heb ik al eens een test bij mijn huisarts gedaan. Ja, als man en dochters elkaar gaan bellen of ik misschien aan het dementeren ben! Oké, wat betreft afspraken en het wel, niet of fout in m’n agenda zetten ben ik al best een eind op weg. Maar verder is echt alles in orde bevestigde de assistente. Zo bleek ik wel degelijk te weten waar ik was en op welke etage. Kon ik drie attributen die ik moest onthouden herinneren en wist ik wanneer en waar ik geboren was. Het was erg lachwekkend, maar om man en kinderen gerust te stellen gaat mij geen zee te hoog. Als ik de tachtig haal ben ik waarschijnlijk toe aan de Donald Duck en zing mee met liedjes van K 3.
De politiek heb ik bewust vorige week niet te veel gevolgd. Ik raak zo ontredderd of boos bij politieke debatten. Het afzeiken van elkaar bezorgt me ergernis en ongemak. Terwijl het logisch is om elkaar in de rede te vallen en eigen standpunten te verdedigen. Maar goed, ik ben heel content over de afloop van de verkiezingen. De kordate afwikkeling van het conflict met de president van Turkije heeft onze minister-president en zijn partij veel stemmen opgeleverd.
Antoinette