Het ouder worden gaat gepaard met zoveel emoties. Voor het eerst naar de “grote” school, waar je tijdens sport als laatste gevraagd werd zijnde “bal ontwijkster”, bij de padvinderij omdat je tijdens het speuren het spoor steeds bijster raakte, bij dansles omdat je de jive niet onder de knie kreeg en bij de eerste kus omdat je het zo intens smerig vond. En dan was je pas 16 jaar! Mijn moeder vond mijn rug te krom, haar te krullerig, benen te dik en met mijn hersens was het tijdens de celdeling al helemaal mis gegaan. Dat lijkt heel harteloos van haar, maar op haar manier was ze bezig mij te harden tegen de wrede wereld. Zij had op jonge leeftijd de oorlog meegemaakt en bereidde mij als oudste dochter op allerlei onheil voor.
Blijdschap en verbazing zijn weer heel leuke emoties. Nou ja, verbazing kan natuurlijk ook heftig zijn. Stel dat je echtgenoot je bedriegt met zijn secretaresse, dan ben je boos, verbaasd (zo leuk is hij nou ook weer niet) verdrietig en woedend. Irritatie en frustratie zijn ook geen benijdenswaardige emoties. Je collega appt zich privé een slag in de rondte en jij kunt haar werk opknappen, en nee, je kunt er niets van zeggen, want ze appt met de baas van de zaak. De voornaamste angsten zijn blij, bedroefd, bang en boos, de vier B’s. Krijg ik die in één zin? “Zij startte blij en zonder bang te zijn haar voettocht naar Rome, om na 30 kilometer boos en bedroefd vast stellen dat zij haar klompen nog aan had. Die zouden haar belemmeren tijdens de klim over de Alpen. Dat had zij weer, ze voelde zich enorm gefrustreerd.”Het is geen stijlbloempje, deze door emoties gegrepen zinnen, en dan heb ik de emoties walging, minachting, jaloezie, irritatie en verbazing nog niet eens genoemd.
Het heerlijke van ouder zijn is dat je zo langzamerhand de schaamte wel voorbij bent. Zonde van de tijd, lach er maar om!
Antoinette