Door Harrie Kiekebosch
De afgelopen maanden ben ik een paar zaterdagse uurtjes in Arnhem en in Utrecht geweest. In Arnhem betaalde ik een tientje. In Utrecht 25 euro. ‘Smerige afzetters’ dacht ik vooral toen ik in Utrecht aan het afrekenen was. Maar inmiddels merk ik andere dingen in mijn hoofd. Ik reken uit dat met z’n tweeën met de trein net zo goedkoop is als ‘met de auto + parkeergeld’. Want wat er na een maand vooral is blijven hangen is hoe gezellig het er was.
Volgens mij moet dáár in Raalte naar gekeken worden. Zo’n jaar geleden hield een onderzoeksbureau die spiegel ook voor aan de ondernemers van de Raalter winkelstraten. ‘Kijk nou eens hoe droevig je via de parkeerplaatsen het centrum binnenwandelt’, hadden ze gezien. Ik hoor daar inmiddels niemand meer over.
Als je naar Wijhe, Olst, Dalfsen, Heino, Ommen gaat, moet je kijken hoe mooi je daar ontvangen wordt. Of Zwolle en Deventer: hoe mooi zijn die kleine straatjes op weg naar het echte centrum? Prachtig toch?
Ik ging naar Arnhem om de servies- en bestekzaak van familie te bekijken die was ingericht als the Chelsea Garden in Hell’s Kitchen in Manhatten. Daar was ik ook eens geweest en ik had de indruk dat daar het nieuwe winkelen zich ontwikkelde. Ik bestelde er een gezonde salade (probeer dat maar eens in New York) met een kopje koffie en terwijl ik dat at (de rekening kreeg ik via mail) zag ik om me heen de keukenmachine die mijn salade sneed, de messenset van de kok, de kruiden die hij erbij deed en zelfs het schort dat hij voorhad, te koop staan. En keek ik de andere kant op, dan kon ik alles op gebied van mijn kopje koffie ‘kijken en kopen’.
Mijn nichtje in Arnhem had goed afgekeken. Qua look (de winkel was verhuisd naar het magazijn, zodat het lijkt dat je in een pakhuis winkelt), maar ook qua feel. Zo werd er rond het middaguur gezellig een cake gebakken met een keukenmachine uit de zaak en toen iemand vroeg of een braadpan lekker braadt, mocht ze een biefstuk bij de buurslager halen om het te proberen: midden in de winkel. Aan korting deed ze niet, mijn nichtje, maar na een leuke aankoop mocht je wel gratis lunchen verderop in een van ‘de zeven straatjes’ die met elkaar zelfs een gezamenlijke facebookpagina hebben.
Zo’n aanpak, dat is voorbij de discussie over betaald parkeren.