Kom gewoon zoals je bent en geniet! Waarvan? Van het nihilisme. Doe eens gek en ga eens naar Amsterdam, naar het nieuwe project van Wouters in Bioscoop FC Hyena, waar alles dat afleidt van het eten overbodig is. Je zit op plastic stoelen met stalen frame aan dito tafels met één rood plastic plantje. Verwacht geen gerechten uit een pan, want er wordt gegaard in achtergebleven dakpannen. Het natuurdak voorziet nu van verse kruiden en groenten die na het koken op je kale tafel verschijnen. Ik zie het in en rond Ommen Dalfsen nog niet gebeuren.
Ik ben nog gehecht aan enige knusheid. Hier in Ommen denk ik met weemoed aan het interieur van toenmalig eigenaar Theo Bakker bij de Zon aan de Vecht. De ronde open haard met heerlijk ruikend knappend haardvuur waar je met je voeten op de stenen rand kon bijkomen van een lange koude wandeling. De zilveren koffie- en theepotten met dito melk- en suiker kannetjes. De knusse chique eetzaal, waar we altijd een tafeltje kregen met zicht op de Vecht, de strak in het pak lopende zeer beleefde obers, het overheerlijke eten en gepoetst glanzend bestek.
Mijn dochters kunnen daar nog met veel liefde en heimwee over praten. En ja, daar waar ik eens met partner in die knusse bar zo gemakkelijk stond te praten met mensen, die na nog een paar glazen wijn allemaal “familie” van mij leken te zijn. Waar ik zelfs het Ommer volkslied mee heb gezongen. Ach, die lieve tamme duif van Theo, allemaal voorbij. ‘s Avonds naar boven, het liefst naar de grote kamers aan de voorkant, met zicht op de brug. En dan het centrum in en naar Arie en Lena Hurink, die familie waren, vonden wij zelf. Bleven we te lang weg, belde Arie op met de woorden “Biw nog femilie? en dan wist ik niet hoe gauw ik er naar toe zou rijden. Tante Gé en oom Johan Steen, tante Marietje en al die andere bekenden, voor altijd!
Antoinette