“Als ze de winter maar doorkomen”, constateert Sjaak Bruggeman. En hij was al weer voeg op pad. “Voorzichtig laat ik het hekje dichtvallen. Vandaag ga ik opnieuw even naar de trektelpost. Een week geleden zijn in zeven uren meer dan tienduizend vogels geteld. Dit waren 47 verschillende soorten die allen een veilig heenkomen zoeken voor de naderende winter. De vogeltrek is op zijn hoogtepunt.
Vanmorgen is het een stuk frisser. De klapekster uit het hoge noorden zit op één van zijn vaste uitkijkposten. Naast het pad zit een nest hoornaars op vier meter hoog in de spechtenopening van een oude berk. Zij blijven bij deze temperatuur lekker binnen.
Uit de holle ruimte onderin is een stuk dood hout gevallen. Een dagpauwoog is ineens dakloos geworden. Het beestje had zich hier verscholen om te overwinteren. De blauwe nepogen op de vleugels moeten belagers afschrikken. De onderzijde is juist goed gecamoufleerd door donkerbruine kleuren en donkere strepen. In de ogen zo groot als speldenknopjes zitten duizenden lensjes. Het prachtige beestje begint ineens te trillen en fladdert dan een koude ongewisse reis tegemoet.