Z´n omstanders voelen en praten met hem mee. Ja die dokter is een klootzak.
Een biertje of drie, vier en een paar karbonaadjes verder kom ik bij het groepje staan en luister gezellig mee. Praten over sport, over voetbal en tennis. Onderwerpen waar ik niet zoveel mee heb. Maar mijn nieuwe kennis heeft het hoogste woord en doet krasse uitspraken over bijvoorbeeld FC Twente, maar ook over een of andere jonge Nederlandse tennissters die het schijnbaar goed gedaan heeft op een of ander toernooi.
Ik haal nog een rondje bier en als ik terugkom is het onderwerp veranderd, hebben ze het over die ´kloteboeren´ met al hun antibiotica in die dieren. Dat moet direct verboden worden, is de stelling, daar zijn de heren het grondig over eens. Maar dat is nu net een onderwerp waar ik wel wat van weet.
Het was in het nieuws. Sinds 2009 is het gebruik van antibiotica in de Nederlandse veehouderij met bijna zestig procent verminderd. De SDa (autoriteit Diergeneesmiddelen) maakt het bekend. Een megaprestatie. maar dat werd niet positief, juist negatief gebracht. ‘Boeren gebruiken nog steeds te veel antibiotica’ en dat het door Haagse politici bedachtstreefgetal van zeventig procent reductie niet was gehaald.
Antibiotica: het gebruik moet naar beneden. Wij als mensen, maar ook de dieren worden resistent. Het is niet het wondermiddel wat de geleerden lange tijd gedacht hebben. Als je er teveel van binnen krijgt, helpt het niet meer en ga je als nog de pijp uit.
Den Haag heeft daarom bedacht dat we minder moeten gebruiken, iets waar die boeren dus gehoor aan gaven en in zes jaar tijd al een fantastische prestatie hebben neergezet. Nu nog de puntjes op de I. Er zijn nog enkele bedrijven, die gebruiken nog steeds teveel. Maar ligt dat aan die boeren, ligt dat aan het systeem van dier houden? Dat zijn vragen die moeten nog beantwoord worden. Maar dat gaat ze wel lukken in de komende tijd.
M´n nieuwe vriend, ik laat hem na m´n verhaal alleen, ga weer terug naar de andere kant van de tuin en zie de mannen er nog een biertje bij pakken en verder ouwehoeren. Als wij een uurtje later naar huis gaan kan ik het niet laten, spreek hem nog even aan. ‘Hoe was je avond’, vraag ik hem.
Hij kijkt me aan met lodderige ogen en vertelt dat het heel goed gaat, de snotter komt los en hij heeft geen hoofdpijn meer. Ik ben soms een eikel, dus vraag: “Wat nu als de dokter je penicilline had gegeven, had je dan hier ook zoveel schik gehad?” “Nee, inderdaad”, is het antwoord, “want dan mag je niet drinken.”
“Heb jij wel eens een varken met een theedoek over z´n kop boven een bak water gezien? Of een dronken koe? Snap je dan welke prestatie die boeren hebben neergezet met hun zestig procent reductie?” Ik laat hem achter met deze vraag: “Is die dokter eigenlijk wel een klootzak?”
De volgende morgen stuurt hij me een vriendschapsverzoek op Facebook. En via de chat vraagt hij hoe ik dat allemaal weet, dat van die antibiotica. Ik stuur hem deze link en spreek met hem af dat we binnenkort een keer gaan barbecueën met dat gezonde bijna antibiotica vrije vlees bij mij.