De wereldproblemen lijken steeds dichter bij huis te komen. In mijn jeugd sprak men over het gele gevaar, de russen, de wapenwedloop en de kansen op een derde wereldoorlog. De BB werd opgericht, de Bescherming Bevolking. Die mannen namen deze organisatie en vooral zichzelf enorm serieus.
Wij werden gesommeerd om voldoende eten en drinken te verzamelen. In onze kasten en kelders diende voor zeker 14 dagen proviand, water, zaklantaarn, radio op batterijen en mondkapjes te liggen. De atoomoorlog was nabij, dat wisten ze zeker. Mijn ouders namen deze onzin totaal niet serieus. Dit betreurde de betreffende geüniformeerde BB mannen enorm. Zij hadden immers van de gemeente een zakboekje met vermaningen en raadgevingen voor de burgers van Nederland gekregen.
Het waren veelal wereldvreemde mannen met een diep minderwaardigheidscomplex. Dat de BB na een paar jaar werd opgeheven wegens volslagen onzinnigheid heeft menig man betreurd. Ze waren zo manifest bezig Nederlanders te waarschuwen voor de gevaren van de BOM.
Mijn moeder voorzag heel andere gevaren. Honger en armoede in de derde wereld. Je kunt je grenzen daar niet tegen dicht timmeren. Mensen gaan hoe dan ook het op weg naar het rijke Europa of Amerika. En geen enkele wet, prikkeldraad of zelfs de dood zal hen tegenhouden. De wereld is te sterk verdeeld in arm en rijk. Als de honger en oorlog zwaar genoeg is, gaan mensen op zoek naar werk en voedsel. Desnoods met geweld.
Er zullen vele doden vallen, miljoenen, maar ze zijn niet tegen te houden. Zoals wij ons ook niet tegen laten houden als onze kinderen sterven van uitputting en honger. Mijn moeder voorzag ook de gevaren van de islam. De invloed van dat geloof. Gesluierde vrouwen, sloffend achter hun man, grote plastic tassen torsend.
De vele moskeeën, de geblindeerde ramen in de straten, de verpaupering, de jonge samengeschoolde mannen, de teleurstelling en boosheid om de niet gelijke behandeling, de onlustgevoelens en haat jegens een westerse maatschappij. De daaruit voortvloeiende onlusten, opstand, woede, onbegrip, vernedering, verdriet en haatgevoelens. We zijn allemaal wereldbewoners. Nog beschermen wij westerlingen ons bezit, onze samenleving, onze vrijheid.
Maar hoe lang is dit vol te houden? Wat kunnen wij doen? Hoe houden we volkeren daar waar ze vandaan komen. Waar ze “thuis” zijn en net als wij kunnen profiteren van werk, geld, huis, voedsel, water, energie, scholen, ziekenhuizen etc. Hoe kunnen wij bijdragen om hen met onze hulp het eigen land te ontwikkelen?
Antoinette