We kennen de voorbeelden in de sportwereld waarbij de invloed van geld en zakelijke belangen hoogtij vieren. Bijna heb ik de neiging om deze vorm van vrije tijdsbesteding onder te brengen onder business. De honderden miljoenen die in clubs als Barcelona en Manchester United gestopt worden, het aangekochte omgevingsvreemde team van Vitesse in een veel te groot GelreDome, de stalorders van de eigenaar van een topspringpaard, de invloed van televisiezenders op sportprogramma’s, het hazenbeleid van managers bij marathons, de belangen en de invloed van de industrie bij autoraces, wielrenwedstrijden…
Naast deze ‘lange arm’ van het bedrijfsleven zien we – ook in onze eigen regio – de minder dwingende donaties van bedrijven en instellingen geheel ten gunste van de sportresultaten. Als tegenprestatie draagt de handbalvereniging in Dalfsen of Raalte de merknaam van de sponsor en sieren reclame-uitingen de sporthal. Ook de opleiding binnen de verenigingen mogen gebruik maken van extra faciliteiten, waardoor de vereniging organisch talenten kweekt.
Maar.. als de eredivisie of de hoofdklasse van lieverlee het ultieme doel wordt van de club, gaan ineens andere zaken spelen. Ik herinner me de eerste Zwolse spelers bij Rohda. De ambitieuze trainer Van Veen nam in de jaren 70 meteen een paar zogenaamde profs mee. De sfeer in de kleedkamer heb ik hoogst persoonlijk zien veranderen: het dorpse, het authentieke roodgeel vervaagde. Maar…Rohda klom op tot het aller hoogste niveau. Tegelijkertijd zagen we de voetbalteams van Haarle, Lettele en De Zweef tot ongekende hoogtes doorgroeien: tot in de tweede, ja zelfs in de eerste klasse van de KNVB. Met 100% eigen jongens! Wat waren ze ( terecht ) trots en wat een boost gaf het deze clubs. De handbal in Luttenberg, de tafeltennis in Hoonhorst passen in ditzelfde straatje.
Terwijl zowel Rohda als ook de handbalclubs van Kwiek en Dalfsen in hun streven naar de top steeds meer toppers uit de regio ( en zelfs ver daarbuiten) haalden, vervreemdde de club enigszins van dit elitekorps. Vooral binnen de handbalvereniging Dalfsen en de voetballers van Rohda werd de kloof tussen het verenigingsniveau en de niet-eigen selectie zo groot, dat eigen talent nog maar incidenteel doorstroomde naar de hoofdmacht. Om over de lege tribunes bij Rohda maar even te zwijgen.
Wat zou ik de Raalter en Dalfsense jongens en meisjes hetzelfde perspectief gunnen als die van hun leeftijdsgenoten in Heeten, Mariënheem of Heino: met inzet en talent kun ook jij straks het eerste team halen. Een team dat door het lokale zakenleven gefaciliteerd wordt. Financiën en mogelijkheden die meteen ook het recreatieve en de jeugdopleiding binnen de club ondersteunen. Dan mag de sponsornaam op de trainingspakken èn op de boarding van het speelveld.