Ben ik nog wel van deze tijd? Antwoord: Ik kom uit de vorige eeuw.
Tegenwoordig kijk ik ervan op, als iemand beleefd tegen mij doet. Eigenlijk moet het toch de gewoonste zaak van de wereld zijn om mensen respectvol en beleefd te benaderen. Dank u wel. Dag mevrouw. Zeker, dat doe ik, mevrouw. Tot ziens. Gewoon…. de normale omgangsvormen gebruiken!
Ik herinner me nog de volwassen leerling die onlangs op een mededeling van mij zei: Nou, lekker zeg. Haar ontevreden blik erbij sprak boekdelen. Ik sprak haar erop aan, zulke taal gebruiken wij hier niet. De hele tijd keurde ze mij geen blik meer waardig. Respectloze gedrag wordt heel gewoon. Maar ik vind het niet gewoon, ik blijf het bestrijden, ik doe niet mee aan dit onfatsoenlijke gedrag.
Ik kreeg laatst van een bekende te horen, dat ik ook al niet meer mee ga met deze tijd als het over de opvoeding van kinderen gaat. Tja….ik ben ouderwets. Ik blijf volhouden dat rust, reinheid en regelmaat het allerbeste voor kinderen is. Het kind is beslist geen prins of prinsesje in huis. De ouders nemen de beslissingen, het kind blijft kind. Maar nee, als je zo denkt en handelt, dan ben je echt niet meer van deze tijd, hoor. Het baby’tje beslist immers zelf dat het niet in het ledikantje wil. De kleuter beslist elke dag wat er gegeten wordt. Het grotere kind beslist hoe laat het naar bed gaat. De puber beslist hoe laveloos hij/zij wil zijn.
Och, de geschiedenis heeft geleerd, dat alles zich gaat herhalen. Ik ben gewoon een voorloper.
Johanna van den Berg