Door Gerlant Zielman.
De bespreking van de agrarische agenda in de Tweede Kamer gaf weer een heleboel roering in Nederland. PvdA-kamerlid Sjoera Dikkers beweerde dat we vergiftigt worden met penicilline door het eten van vlees en pleit voor een algeheel verbod op het gebruik van dit goedje. De agrarische sector reageerde getergd en eiste excuus. Maar dat gaat mevrouw niet doen, nee zij herhaalde haar uitlatingen en kreeg daarmee ook de woede van de dierenartsenclub over haar heen. Zelfs de gezondheidsdienst voor dieren kwam in het geweer. Ik begrijp die reacties wel want het is een pertinente leugen. Er wordt in de Nederlandse landbouw minder penicilline gebruikt dan waar ook in de wereld.
Ik ben voor dat verbod, Ja u leest het goed. VOOR maar dan op één voorwaarde. Dan ook geen penicilline meer voor mevrouw Dikkers als ze een ontstekinkje heeft en bij de dokter komt voor een kuurtje. Ook geen medicijnen meer voor u als u longontsteking heeft. Nee, gewoon weer terug naar vroeger. Je ziekt het maar uit. Of niet, dan ga je na een dag of tien longontsteking gewoon dood. Of je komt er door heen, dan heb je geluk. Ook geen pillen meer voor elke andere ziekte. Slaan we twee vliegen in een slag. We voorkomen overbevolking van de wereld en we voorkomen een voedseltekort op lange termijn… .
Het verbieden van die plofkip in de strijd met de huidige crisis in de landbouw haalt niks uit. Regulering van de productie wel. Zolang voedselproductie en de export daarvan een wapen blijft in politieke handen (sancties van Rusland bijvoorbeeld en de hele wereldmarkt is van slag) is een vrije ongesubsidieerde markt nooit haalbaar.
De politiek moet eens stoppen met dromen en zich realiseren dat zij degene zijn die aan het roer staan. Niet die zogenaamde vrije agrarische ondernemer die niks anders kan dan zoeken binnen de grenzen van de regels naar een boterham en waar bij net als in elk andere sector groot, groter grootst in veel gevallen een antwoord is.
Groeien geeft omzet, meer inkomen een beter leven. Behalve in de landbouw want daar wordt die marge weer beteugeld door nieuwe regels en eisen. Extra productie kosten ten opzichte van ons omliggende landen, laat staan Rusland en de VS.
Dierwelzijn, het mag wat kosten maar moet ook wat opleveren. En dan wat anders dan het eeuwige gemopper op de boer. We willen wel allemaal eten, drinken en 100 worden. Wonen in een huis met airco, slapen onder een elektrische deken, eten drinken en vrolijk zijn. Maar ons voedsel? Dieren moeten wel lijden, wel zonder medicijnen groot worden met pijn. Onze planten mogen groeien en bloeien, de aarde uitputten van grondstoffen want wat maakt het uit, wij hebben het allemaal maar fijn. Wie dan leeft, wie dan zorgt.
U begrijpt het al, bovenstaand is met een flink stuk cynisme geschreven. Maar is wel bedoeld om serieus genomen te worden. Het verbieden van medicijnen in de dierhouderij is een grotere misdaad dan het gebruiken op gepaste manier zoals dit in de huidige gangbare landbouw in Nederland gebeurt. Een net zo’n grote misdaad is dat politici elke keer weer inspelen op een onderbuikgevoel van de burger en op die manier de boel besodemieteren en stemmen proberen te winnen.
Gerlant Zielman