Stel det d’r gin dagblad bestund en in oe mossen bedenken hoe ie het beste nieuws an de man kon breng’. As ie dan bedenkt det d’r iedere nacht ergens in het westen van het land kranten van een pers loopt, vrachtwagens het land in goat en fietsers de stroaten in öm die kranten vöar dag en dauw bie de abonnees te krieng, dan eindig ie in het gekkenhuus.
En toch doet wie det zo.
Stel det ie een nieuw systeem mut bedenken öm te betalen in het openbaar vervoer, en ie bedenkt een pas met een maakt-niet-uut-wat-vöar-foto die ie op internet mut bestellen en bie de supermarkt ‘an’ mut zetten en doarnoa bie iedere treinreis op zuuk muut noar pöalties ö moe in en vöaral ok uut te checken. Dan ben ie een held.
Want wie doet het zo.
Vrogger koch ie een kaartie en stempelen det of. Ik geef toe: det is völle ingewikkelder. Die OV-chipkaart is völle handiger.
Ik stoa iedere dag op het station te wachten op de trein die iedere dag precies drie minuten te late kump (het ‘altied net op tied’-volk kump ok iedere dag precies drie minuten te late het perron op rennen) en öm de tied de doden kiek ik altied wat ömme mie hen. Dan zie ik spelfouten in de NS-posters, reclame vöar kankerverwekkend vlees, ontbijtende mensen, zich opmakende mensen, deodorant spuitende mensen… En lest zag ik ok zo’n automaat woarmee ie vrogger een gekocht kaartie konn ofstempelen. Twee zelfs, keurig teeng-oaver mekare, netties langs de rieje van ribbeltegels vöar slechtzienden.
Ik heb mie die poalen ‘ns goed bekeken. De iene automaat zei netties wat ik mosse doene. Kaartie met de goeie kante noar boa’m d’r indrukken en vöaral gin strippenkaart gebruken. Met doaronder: disse automaat dut het niet. Gebruuk een ander. En op de plekke woar het kaartie in mos zat tape. (Niet een bittie tape trouwens, mar wel acht of neeng loa’ng. En toch had iene nog probeard of e achter die tape kon komm’…)
Die andere poale had wel een ‘ticket-hier’-möndtie, mar gin anwiezingen. Een mooi stel, zo met mekare. De blinde en de lamme. De maatschappij hef ze verder niet mear neudig, mar zonder de maatschappij komt ze ok wel wieder. Wetende det de maatschappij ze eigenlijk better nog steeds wél neudig had ku’nn he’mm.
Denne van Knöldert