Wat is er veel gebeurd deze week. Premier Rutte heeft de oorlog verklaard aan IS. Best vreemd om dat zo op eigen houtje te zeggen, ik ben vooral benieuwd hoe hij dat wil gaan doen. Wat er in Parijs is gebeurd heeft de wereld intens geschokt. En nu? In Hannover wordt een voetbalwedstrijd afgeblazen, in Brussel de winkels dicht en het centrum vol tot de tanden gewapende militairen en politie.
Hier in Ommen zijn vele vluchtelingen, die we gelukkig vrijwel eensgezind in ons midden hebben opgenomen. Wat vervreemd van huis en haard lopen ze in Ommen om hun boodschappen te doen. Ze lachen verlegen terug, als ik hen lachend begroet. Want dat willen we toch als mens, dat iemand blij is je te zien. Dat maakten wij immers ook mee in Tunesië, Turkije, Egypte en Marokko. We mochten in hun huizen kijken, thee drinken, werden voor bruiloften en feestjes zo maar uitgenodigd. Doen wij dat hier??? Welnee, wij zeggen als er wordt aangebeld
“sorry hoor, maar we zijn nu net aan het eten”. Hen ook uitnodigen? Hoe zou dat moeten met voor ieder gezinslid één gehaktbal?
We zijn met z’n allen in Europa bang. Bang voor het ongewisse, waar ontstaat de nieuwste bommelding, de terreur van angst zit sinds een week diep in ons. Het geloof is vanaf het begin een reden om te gaan vechten. Onbedoeld, maar het wordt altijd “ZIJ en WIJ”. Hier in Ommen kennen we ook de schrijnende verhalen over mensen die uit de kerk of genootschap worden verstoten. Ze praten niet meer met je. Je mag niet meer meedoen.
Terwijl ieder geloof van beginsel het goede met de mens voor heeft. Het ligt niet aan God, Allah, Boeddha en alle andere goden. Het zit in ons mensen. In India ben je van een bepaalde kaste, in vele landen ben je van een bepaalde stam, en zelfs in Nederland hebben we de mensen uit het zuiden, “die altijd carnaval vieren”, en vanuit het noorden, “die krom praten en stijve calvinisten” zijn.
Mensen oordelen en veroordelen, de één met woorden en uitsluiting, de andere met grof geweld en moord. Daartussen, en dat zijn er miljarden, zijn mensen als jij en ik, die gewoon met gezin, familie en vrienden hun leven delen.
Waarom ontstaan oorlogen? Uit onbehagen, armoede, geloof, angst, grootheidswaanzin, Intolerantie, gebrek aan mededogen, geld, bezit enz. Kortom, zou het gewoon in DE MENS zitten?