De Biënnale van 2009 in Venetië gaf al aan dat als beeldende kunst zijn verbondenheid met de samenleving wil behouden, deze zich minimaal in haar kunstuitingen betrokken zal moeten tonen met wat er in de samenleving gebeurt en speelt. Alles wat zonder die begaandheid gebeurt, is ontwerp, design.
Het reizende gezelschap ”Die Treibende Karawane” kan zich niet meer onttrekken aan deze stelling en wil gehoor geven aan haar maatschappelijke verbondenheid. Dit doet ze door in tegenstelling met voorgaande jaren, ditmaal te voet met een onzinkbaar bed langs de sporen van de Duits-Nederlandse rivier te trekken. Niet om te ondervinden hoe het is, maar in ieder geval te oefenen in geval van noodweer. In hun project dat zich uitstrekt van Münsterland in Nordrhein Westfalen via de Obergrafschaft tot Overijssel plaatsten de leden van het gezelschap de afgelopen 6 jaar noodweerinstallaties die in geval van ernstige overstromingen dienst doen als drijvend reddingsmiddel.
Ze zag net als een ieder die het nieuws volgt dat je bij rampen door de jaren heen, de eerste 3 dagen op jezelf en daarna op je directe omgeving aangewezen bent. De door de overheid aangestuurde redding- of bevrijdingsacties blijven uit, of kunnen mondjesmaat worden uitgevoerd, zie de recente ramp in Nepal en de aanzwellende stroom vluchtelingen. De overheidsdiensten kunnen erg lang op zich laten wachten en soms nooit verschijnen. Om je als samenleving ook in het vluchten te bekwamen in je mobiel – en flexibel teweer te stellen is het zeer denkbaar dat je op een dag door omstandigheden even op jezelf aangewezen bent en je het zonder stroom moet stellen.
”Ons engagement hebben we na de oproep in Venetië tot uitdrukking kunnen brengen door noodweerinstallaties te plaatsen, die bedoeld zijn om bij overstroming dienst te doen als drijvend reddingsmiddel , met hulp van ondernemers en particulieren die ruimte ter beschikking stelden om de installaties te plaatsen.” De vormen die de noodweer-installaties aannemen zijn divers. Zo ligt er in Dalfsen een reddingsboei (zie foto) in de Vecht, terwijl 100 km verderop in Schüttorf (overstromingen in 2012) een toren van 4 meter staat, alle bedoeld om in tijden van nood te dienen als duurzaam drijvend reddingsmiddel. Onder het motto; “Wat heb je aan een noodpakket dat je in de gemeentegids wordt aangeraden, als je tot je middel in het wassende water staat.”
Het reizende gezelschap onderhoudt tijdens de jaarlijkse trektocht zowel de sociaal-culturele betrekkingen als de installaties in het stroomgebied. Het hoofddoel van de voetreis met de drijvende bedden dit jaar is, na de plaatsing van de installatie ”De Haan” in Gramsbergen, verder te trekken en op 13 juni aan een kunst (-en literaire) manifestatie in Steinfurt deel te nemen, waar ”Die Treibende Karawane” is uitgenodigd door Kunstverein Steinfurt. Op uitnodiging van deze kunstvereniging verzorgden ze eerder een expositie tijdens een open air event in 2013 in de tuin van het Vredesverblijf van de Erbprinz zu Bentheim und Steinfurt: De noodweerinstallatie ”Het Paard” werd toen in gebruik genomen.