Heel veel mensen ontlopen kerst en oud en nieuw thuis en vertrekken naar koude of warmere oorden. Die behoefte heb ik vroeger ook wel gehad en zo kwamen mijn toenmalige vriend en ik op het onzalige idee naar de sneeuw af te reizen. Nee, geen ski of schaats behoefte, meer de dennenbomen onder dikke lagen sneeuw, een arrenslee met lampjes en belletjes, romantisch onder een bontdeken genietend van de Glühwein.
Duitse vriend koos een paleisachtig hotel uit, boven op een berg in Hinterzarten. Met bontjas en warme laarzen zouden we lange wandelingen maken en genieten van de omgeving. De weg naar de top was griezelig en de sneeuw werd per km hoger. Met Deutsche Gründlichkeit was voor het hotel alles begaanbaar geveegd en werden we opgewacht door een indrukwekkende livreier, die onze auto parkeerde en de valiezen naar de kamer sleepte.
Onze suite was gigantisch, alles wat een mens kan wensen was voor handen. Een schitterende hotel met lounge, restaurants, open haarden etc. Ja, wij waren sprakeloos en helemaal verguld met onze goede keus. Wij gingen hier zeker genieten.
Het stadje moest worden verkend. Niets vermoedend stapte ik naar buiten om direct op de verijsde sneeuw een smak te maken. Het hele stadje was spiegelglad. Ik zag krukkende mensen met spijkerzolen zich voorzichtig voort bewegen. Mijn stemming sloeg bitter om. Waren we maar zu Hause gebleven. Verschillende mensen spraken ons aan, de meesten hadden enge ziektes gehad en waren daar om aan te sterken. We bevonden ons in een Kurort.
Het restaurant was mooi maar ook koud, dames kregen een bontplaid over hun benen. Onze conversatie werd gemelijk. Korte opmerkingen, treurige blikken. En we moesten nog een hele week!
Met kettingen om de banden maakten wij de volgende dag een autoritje naar een ander stadje. Lekker wandelen door de sneeuw, daar knappen we van op, zei vriend. De eerste vijf minuten door de sneeuw waden was verrassend, daarna vermoeiend. Hier is vast een Konditoreitje in de buurt, flink aanstappen, het wordt vast heel knus beloofden we ons zelf. Helaas, het enige Konditoreitje had Ruhe Tag.
Help, we waren moe, sacherijnig en koud. Vriend liep naar de auto via de sneeuw en ik koos de linkerkant van de autoweg. Zijnde sneeuwvrij. Nee, die vriendschap kreeg een flinke knauw. Die romantische arrensleetocht ging niet door. Na drie dagen vertrokken we Heimwaarts.
Heerlijk thuis, home sweet home.
Ik wens u allen prettige Kerstdagen.
Antoinette
Meer foto's