Iedereen heeft in z’n leven wel met afgunst te maken gehad. Bij ons thuis was alleen het woord “jaloezie” al verboden. Mijn moeder heeft een moeilijke jeugd gehad omdat een ouder zusje onverdraaglijke afgunst toonde naar de vaardigheden waar mijn moeder wel over beschikte, als intelligentie, humor en zelfrespect. Niet dat mama enig besef had van haar kwaliteiten, ze was zelfs wat schuchter.
De verschrikkelijke ruzies in hun gezin hebben mijn moeder zeer gevormd. Zij nam zich voor haar kinderen hiervoor te behoeden. Wij mochten in onze jeugd heel veel, maar jaloezie, zelfs maar een greintje, werd onverbiddelijk streng gestraft met een flinke oorvijg en lange preek. Wat ben ik haar enorm dankbaar, want met zeven kinderen is de mogelijkheid tot afgunst redelijk aanwezig. Natuurlijk waren we wel eens jaloers, maar we lieten het nooit merken en gek genoeg verdwijnt dat gevoel snel als het niet gevoed wordt.
Wat wij wel van hen leerden was zowel lastig als ook fnuikend voor een harmonieuze relatie. Mijn ouders hadden zich in hun huwelijk ongelooflijk bekwaamd in zinloze discussies, die ze beiden wensten te winnen. Als oudste begreep ik al snel, dat ze, naast alle verwensingen, ook enorme vaardigheden ontwikkelden om de ander te overtreffen. En nee, dat zouden wij, naast het nooit jaloers zijn, in onze huwelijken nooit doen. Maar, dat krijg je mee hè? En dat je kunt winnen, en vooral hoe dat moet.
En zo stapten wij, gepokt en gemazeld in onze relaties. En vreemd genoeg troffen wij allemaal partners uit harmonieuze gezinnen. Moesten die aan ons wennen? O ja, dat begon al zodra ze over onze drempel stapten. Het waren de zestiger en zeventiger jaren, waar het gezin de hoeksteen was, vader werkte, moeder de huishouding deed, kortom het leven was overzichtelijk. En nee, zo ging dat niet bij ons thuis. Er waren politieke debatten, we groeiden op met jazz en dixieland. Lazen Mulisch en ‘t Reve en keken nooit naar een soap. Dat wilde wij als kinderen wel, we vonden het lang niet altijd leuk om zo strikt opgevoed te worden. Bij anderen was het knus en gezellig, daar werd niet zoveel van je verlangd.
Moeilijk om uit je verleden te stappen en het beter te doen. Uiteindelijk is het gelukt. Mijn dochters begrepen veel sneller, dat harmonie en plezier hebben zoveel meer betekent dan alleen status en geld. Het kan beiden, ik ben trots op ze.
Antoinette
Meer foto's