Tot voor een paar jaar geleden was de Raamsweg tussen Raalte en Haarle een smalle, landelijke weg, eigenlijk niet bedoeld voor zwaar verkeer. De kinderen uit Haarle fietsen er in groepen naar school, en ook recreanten en sporters fietsen er veel, want het was een mooie route naar de Sallandse Heuvelrug.
Ten behoeve van de steeds groter wordende landbouwmachines werd de weg enkele jaren geleden door gemeente Raalte (en door andere gemeenten in de wijde regio) verbreed met betontegels, want de bermen werden kapot gereden. De Raamsweg is nu ruim vier meter breed, met een smalle, groene berm ernaast. De glad geasfalteerde weg nodigt uit tot hard rijden. En als er nu zo’n enorme giertank aankomt, vaak met hoge snelheid, moeten de kinderen alsnog rap van de fiets af de berm in. Deze grote machines zijn een logisch gevolg van de schaalvergroting in de landbouw. Dat is efficiënt, dat snap ik. Over de voor- en nadelen van de schaalvergroting in de landbouw in zijn algemeenheid gaat dit stukje niet, dat is een veel te complex onderwerp.
Dit stukje gaat over de verdwijnende landelijke wegen in Salland. Want zoals de Raamsweg zijn er heel veel wegen. Wegen die hun oorspronkelijke kleinschalige, landelijke karakter hebben verloren.
Tot de 90-er jaren kenden we de B-weg. Daarop mocht geen verkeer breder dan 2,2 meter. Daar hadden dan de huidige tractoren en overige landbouwmachines, die drie meter breed mogen zijn, (met ontheffingen tot 3,5 meter) niet op kunnen rijden. De veehouders die aan een B-weg woonden of er land hadden, hadden dan gebruik moeten blijven maken van smallere machines. Dat had best gekund.
Ik pleit er niet voor om terug te gaan naar de jaren zestig. Maar ik kan mij voorstellen dat niet altijd alle technische ontwikkelingen die in een bedrijfstak mogelijk zijn, persé hoeven plaats te vinden. Zeker niet als die ontwikkelingen gevolgen in de openbare ruimte hebben. Nu worden door gemeentelijke overheden, kennelijk zonder over de gevolgen na te denken, de landelijke wegen overal met betonnen tegelstroken verbreed en wordt vaak de berm daarnaast nog eens met steenslag verstevigd (ja ik snap het, het water moet weg kunnen, maar het is lelijk!), worden de bomen langs die wegen steeds hoger opgesnoeid en worden de bermen steeds smaller en minder bloemrijk.
Ik vind dat jammer, voor de mede-weggebruikers en voor ons landschap. Zou er geen manier zijn om wat meer te differentiëren in weggebruik? Bijvoorbeeld in sommige gebieden het grotere landbouwverkeer wel te faciliteren en in andere niet? Kunnen we het begrip B-weg weer in gebruik nemen?
‘Pas op, Opiniemakers’ is een wekelijkse opinierubriek, gemaakt door een (nog steeds groeiende) groep mensen uit de samenleving. Onderwerpen zoeken de opiniemakers zelf, maar wie een onderwerp belicht wil hebben moet dat vooral laten weten. En wie zelf mee wil doen aan ‘de opiniemakers’ is bij deze van harte uitgenodigd. Je mag teksten aanleveren. Maar je mag natuurlijk ook gewoon onder de opiniestukken reageren. Graag onder je eigen naam. De opiniemakers schrijven ook onder hun eigen naam.
Meer foto's