Het zonnetje schijnt, de lucht is blauw. Om ons heen kleurt het oranje, wauw! Wat een mooi feest Koningsdag. Met dank aan het oranjebestuur mogen we meelopen in de optocht. Een mooiere manier om ons team en het goede doel van Roparun aan Ommen te presenteren bestaat niet. Duizenden mensen langs de kant zwaaien, moedigen ons aan in een fantastische ongedwongen sfeer; kippevel!
De doorkomst in Seele – België is voor de Ropateams ook altijd feest. We kunnen niet wachten, ondertussen neemt de spanning toe. Zo ook voor de generale repetitie. De eerste uren vol nervositeit en zenuwen. Kan ik het wel? Doe ik het wel goed vergeleken met de rest? Haal ik de gewenste loopsnelheid wel? Is de bevoorrading goed voorbereid? Is er voldoende reservemateriaal aanwezig bij lekrijden van één van de fietsen? De zenuwen leidden bij sommige hardlopers tot een hardloopsnelheid van wel 14 km per uur! Bernard, Hans, René en Gert moesten duidelijk teruggefloten worden door teamcaptains Ellen en Jan Eise om hun krachten te sparen. Tijdens de driedaagse estafetterun zal dat ook moeten.
Roparun een feestelijke uitdaging, maar niet voor iedereen. Mee willen doen, maar niet meer kunnen. Vol emotie ons uitzwaaien en ondertussen denken dat jij één van de teamleden had moeten zijn. Thuis bijkomen van de chemo terwijl de rest op de koningswagen zit. Hoezo, feest?
Trots zijn we op onze kanjer en op al die anderen die met kanker moeten omgaan. Voor jou, voor jullie, lopen we mét kippevel 530 km, voor leven!
www.ommenlooptvoorleven.nl
Meer foto's