Hebt ule het kerstpakket ok al binnen? Mooi öm te ziene hoe half de regio met een grote deuze op de bagagedrager ien disser dage noar huus fietst. Brede grijns op de kop. Een grijns die bie thuuskomst bietrekt as ze het pakket open maakt.
D’r zit altied onzin in zo’n pakket. De baas dut zien best wel, mar die kan ‘t niet iederiene noar de zinne maken. In een poging det toch wel te doene, krieg ie vlees noch vis. Ik moche van de baas zelfs kiezen uur vier soarten. Det gonk hillemoal digitaal. Ik kreeg een code vöar op een site, klikken mien keus an en een dag later stund het pakket op de stoepe.
En ieder joar doet wie het wear. De baas peinst zich suf oaver hoe en wat. Personeel giet met een glimlach noar huus, mar as een smily dreijt de mond aans ömme bie het open maken.
Ik had d’r dit joar een kunstwerkie bie zitten. Het leek mie earst zo’n moderne ansichtkaarten-holder. Vöar die iene kerstkaarte die d’r dit joar vermoedelijk nog verstuurd wördt? Toen ik d’r wat langer noar keek leken het wel twee Amsterdammerties, van die pöalties in ’s lands officieuze hoofdstad die de rand van een parkearplaatse angeeft. Amsterdammerties dus, woar net een vrouw probeard hef te parkeren, bedach ik mie.
’t Is een pepper- en zoltstellegie, gokken ien van de wichter die meeheulp het kerstpakket uut te pakken. (Ok mooi van kerstpakketten, het hele gezin is gelukkig bie het begin van het uutpakken.) Ik verstund det earst niet goed: folt en pfeffer? Want zie had een spekkie in de mond, die teengwoardig marshmallows heet. Die zaten ok in het kerstpakket. (“Zulle wie die mar weggeem an het buurjochie?” “Nee, ik wul ze zelf hoalen!” Ie wördt ok hebberig van kerstpakketen.)
Mar toen ik de leasbrille opzetten ontwaren ik op het stickertie boam ‘made in Taiwan’ inderdaad het vöar de pepper and salt was.
Ik zei al, kerstpakketten valt altied teeng.
Denne van Knöldert