Op eenzaamheid rust nog altijd een taboe. Niemand komt er graag voor uit, maar bijna iedereen voelt zich weleens eenzaam en alleen. Eenzaamheid komt voor in alle lagen van de bevolking en in iedere leeftijdscategorie. Omdat de vrijwilligers van De Stuw en van het RIBW hier in hun werk regelmatig mee te maken krijgen, boden deze organisaties hen gezamenlijk de workshop ‘Eenzaamheid, hoe maak ik het bespreekbaar’ aan.
Het is voor het eerst dat De Stuw en het RIBW samen optrekken in het begeleiden van hun vrijwilligers. Omdat beide organisaties met dezelfde doelgroep werken en tegen dezelfde problematiek aanlopen, besloten zij deze workshop samen te organiseren. De groep die aanwezig is, is niet groot, maar wel gemotiveerd. “Ik kook wekelijks samen met een autistische man en heb een broer met pdd-nos”, vertelt vrijwilliger Anneke Boon. “Hoewel beiden aangeven niet ongelukkig te zijn, heb ik soms wel het idee dat ze te kampen hebben met eenzaamheid. Maar ik vind het moeilijk om daarover een gesprek te beginnen en hoop daarvoor in deze workshop handvaten te krijgen.”
Na een kop koffie en een voorstelrondje gaat cursusleidster Marian Beeren met de cursisten aan de slag. Aan de hand van stellingen wordt er gediscussieerd over het begrip eenzaamheid. De meeste deelnemers hebben ook zelf weleens gevoelens van eenzaamheid en uit de gesprekken blijkt dat eenzaamheid niet per definitie negatief hoeft te zijn. “Er zijn ook mensen die het heerlijk vinden om alleen te zijn. Die het prima kunnen vinden met zichzelf en weinig behoefte hebben aan anderen”, zegt Marian. “Het is dus belangrijk om met mensen in gesprek te gaan. Want alleen dan kom je erachter wat eenzaamheid voor iemand betekent.”
Vrijwilliger Gezinus Bosch kijkt terug op een leerzame avond. “De grootste eyeopener voor mij is dat niet alleen ouderen en zieken zich eenzaam voelen, maar dat dit ook vaak voor komt bij jongeren”, meldt hij. “Ik ben blij dat we hierover vanavond een stukje verdieping hebben gekregen en dat we geleerd hebben welke vaardigheden je moet gebruiken om moeilijke zaken bespreekbaar te maken. Ik zal dat zeker gaan toepassen in mijn werk bij De Stuw.”
Ook Joke Boon is tevreden. “In moeilijke gesprekken met cliënten, blijkt goed kunnen luisteren het belangrijkste”, vertelt ze. “Wat ik ook heb geleerd is dat je moet accepteren dat sommige mensen echt het gelukkigst zijn als ze alleen zijn. Het was voor mij echt een nuttige cursus. Al was het alleen maar dat ik nu meer vrede kan hebben met het zelfverkozen isolement van mijn broer. Dat is al winst.”
Volgens deelnemer Joke Smit is het mooi dat vrijwilligers op deze manier de kans krijgen om zich wat te verdiepen in een bepaald onderwerp. “Ik ben hier eigenlijk niet naartoe gekomen vanwege het onderwerp, maar meer omdat ik het leuk vind om andere vrijwilligers te ontmoeten”, zegt ze. “Ik wandel met een blinde mevrouw en bezoek een 94-jarige dame en zie eigenlijk nooit andere vrijwilligers. Het is leuk dat ze avonden als dit organiseren. Daardoor heb je het gevoel dat je echt ergens bijhoort.”