Een van mijn vele talenten is het omzetten van chaos in orde en Juniorzus heeft de gave om orde in chaos te doen ontstaan. Het een kan niet zonder de ander, al ben ik van mening dat wanneer de chaos stopt, er voor mij meer tijd overblijft voor andere zaken. Dat het ont-chaossen nodig was, bleek van de week wel uit het feit dat ik een kind niet meer terug kon vinden, toen ik haar een nachtzoen wilde geven. Als een ware Jane baande ik me een weg in de jungle der frutsels, prulletjes en ander – in mijn ogen – nutteloze zaken.
Onderweg heb ik het opgegeven na een flinke aanvaring met een onbekend object, waarbij ik van alles hoorde kraken en versplinteren. Op dat moment ging ik er maar vanuit dat degene die daar diep verstopt lag, de weg naar buiten beter wist dan ik. Ter plekke besloot ik om daar de andere dag maar eens flink te gaan huishouden.
“Je gooit niet teveel weg hé, Mam?” vroeg Juniorzus bezorgd de andere morgen. “Nee hoor, echt niet, ga maar lekker spelen…,”. Haar zorgen echter waren niet van dermate dat ze haar hulp aanbood en ik heb het ook maar niet gevraagd. Want dan wist ik zeker dat van het opruimen niet veel terecht zou komen. Het duurde wel even voordat ik de slag te pakken had, de moed zonk in mijn schoenen zodra ik over de drempel stapte. Bij daglicht bleek de verschrikking nog erger. Een ware nachtmerrie.
Drie gesorteerde vuilniszakken later; papier, plastic en één voor het restafval, want scheiden aan de bron is inmiddels een feit. In de bron, in dit geval. De kamer zag er weer uit om door een ringetje te halen. Opruimen is niet alleen goed voor het huis, zeker voor het hoofd. Samen met haar kamer slaakte ik een zucht van verlichting.
Paas-ochtend. Met een hels kabaal werd ik uit een heerlijke droom wakker geschud. Een huilende dochter stond naast het echtelijk bed, met de ander verdrietig verstopt in eigen kamer. Hemeltjelief, wat was er aan de hand?
Zuslief had geprobeerd om in Juniorzus haar kamer qua inrichting het een en ander te willen verbeteren. Helaas strandde de spontane inval door het formaat van de kamer en de afmeting van de meubels, waardoor het idee niet van de grond kwam. Het gevolg was dus een puinhoop in de kamer en chaos bij de gezusters. Na het meiden-duo weer tot rust hebben gekregen, gingen we in vrede brunchen. Het één zal dus altijd bij de ander horen. Net zoals de Paashaas niet zonder haar Paasei kan…