Vandage is d’r nog eam druk met. Hij wördt koning. Mar doarnoa giet Willem Alexander een zeldzaam saai leam in. Goa mar noa: alles wat e dut, haalt het neejs. En hoe vake stiet die man – as straks de kroning ewest is – in het krante? Mar zo af en toe.
As de minister president een ofspraak maakt met de koning, dan denk ik niet det e öm neeng uur op de stoepe stiet. Niemand klopt op de paleisdöare vöar een uur of half elf. Dus töt die tied dut koning Willem niks. Ja, ontbijtje met de wichter. Een everzwijn in de tuin tussen de oaren schieten misschien, as e noar buten giet öm te pissen. Mar hij zet zelf de koffie nog niet, hij brengt de wichter nog niet noar schoele.
Noa, en dan… inleazen vöar het bezuuk van Rutte? Gin beginnen an. Die kump iedere wekke wear met een heel ander onsamenhangend verhaal. Buggles spöllen op de computer. Freecell, töt alle kaarten op bent. En dan nog eam een röndtie oaver het angeharkte park van de paleistuin.
As Rutte weg is, een gebakken eitie met uities en gesmölten keze. Zien voedingsadviseur zöart ‘m an de kop det e met zien vetpercentage gin representatief figuur mear hef en is. Dus midden op de middag mar eam een stukkie spinnen in de paleiselijke gymzaal. Bittie an de gewichten hangen, de virtuele Alp d’Huez opfietsen.
Derrick kieken bie Max, wat zien moe altied deut, det kan ok niet mear. Die Tappert was al net zo’n kjel as zien opa. En as zien schoonva, trouwens ok. Dan mar een herhaling van Pauw en Witteman. Wrum hebt die het nooit oaver dinge die de mensen bezig hoalt?
As de wichter wear terugge bent van schoele is d’r gelukkig nog röaring in huus. Af en toe hebt ze een vrieninnigie mee van schoele, mar det is nog best lastig in hun situatie.
Noe nog saams etten, buukie vöarleazen vöar het noar bedde goan en dan toch mar wear verder met det kunstwerk. Zien moe had wat met schilderen en beeldhouwen. Hij kik liever noar een actiefilm, mar ja, det kan e niet mear maken.
Teeng middernacht is het dan eindelijk wear bedtied. Lekker teeng Maxima anling. Die hef d’r een boel vöar oaver koningin te meung weane.
Ie höart ‘m denken: ’t Is mar goed det ik een luie donder benne.
Denne van Knöldert