Op sportpark Westbroek in Ommen is het stil. Het wedstrijdseizoen is immers afgelopen. Maar helemaal in de hoek, in clubhuis De Spil van OVC ’21, wordt het steeds drukker. Op de deur die naar de kantine leidt, is een sticker geplakt. ‘Hier is een AED aanwezig.’ Niemand die het nu niet kan weten. Er zijn elf vrijwilligers die weten hoe ze ermee moeten omgaan; na de zomer start een nieuwe lichting met een opleiding.
Zondag werd na bijna tien maanden de wedstrijd OVC VE1 – Raalte VE1 uitgespeeld. In 2011 kreeg Freddy Marsman (nu 44) namelijk een acute hartstilstand op het veld, en werd ruim een kwartier gereanimeerd door drie medespelers. “Ik had heel veel geluk dat ik hier was, en dat er mensen waren die wisten hoe ze moesten reanimeren. Als het me thuis was overkomen, had ik het niet overleefd.”
Langzaam druppelt iedereen die er vorig jaar ook bij was, de kantine binnen. Er hangt een uitgelaten, maar ook gespannen sfeer, terwijl beneden op het veld de camera’s van RTL draaien. De muziek moet uit, anders is het interview niet goed te verstaan.
Als Raalte VE1 aankomt met de bus, mengt Freddy zich onder de spelers van de tegenpartij. “Hartstikke mooi dat jullie er zijn.” Alhoewel, tegenpartij, daar gaat het vandaag natuurlijk niet om. “Eigenlijk moeten ze ons wel laten winnen”, grapt Freddy, die voor deze gelegenheid de aanvoerdersband om krijgt.
Na het inlopen wordt de scheidsrechter bekendgemaakt. Dick Jol oogst aardig wat applaus als hij naar voren komt. Bart, Sanne en Lotte, de kinderen van Freddy en Anja, doen de aftrap. “1-1 alweer, dat gaat snel”, lacht een speler van Raalte. Dat was namelijk de stand waarmee de wedstrijd in 2011 werd gestaakt.
En applaus klinkt de hele wedstrijd door: voor goede verdedigingsacties, voor doelpunten, voor zowel OVC als Raalte. Het is een gemoedelijke wedstrijd, waarin de naam van Freddy extra vaak geroepen wordt. Na twee doelpunten van Raalte krijgt hij drie keer achter elkaar de kans een goal te maken. Als dit mislukt, voel je de teleurstelling van de toeschouwers. “Het zou toch mooi zijn als hij er een maakt”, verzucht een clubgenoot. Daar denkt Raalte hetzelfde over. Zij laten Freddy vrij op de keeper af lopen. Deze doet nog een halfslachtige poging om de bal tegen te houden, maar teveel moeite steekt hij daar niet in.
Uit handen van Marc-Jan Ahne ontvangt Freddy symbolisch een cheque voor de AED’s die inmiddels al zijn opgehangen. Hiervan raakt hij zichtbaar aangeslagen. Net als de rest van de spelers en toeschouwers, als Anja de groep bedankt: “We hebben Freddy nog, de kinderen hebben hun papa nog. Jullie weten niet hoe belangrijk jullie zijn geweest.”
Als de meeste voetballers al aan het douchen zijn, en de toeschouwers naar de barbecue op het dak lopen, zitten drie spelers van OVC nog op een bankje langs het veld. Glimlachend wrijven ze de laatste tranen uit hun ogen. De wedstrijd is uitgespeeld, nu is het afgesloten.