Opinie – Er staat ouderen heel wat te wachten als het gaat om de zorg die ze nodig hebben op hun oude dag. Wonen en zorg worden namelijk uit elkaar getrokken. Dat betekent dat ouderen voor ‘wonen’ moeten blijven betalen, ook als ze in een verzorgingstehuis terecht komen. En in en verzorgingstehuis terecht komen, dan moet je binnenkort behoorlijk gemankeerd zijn. Een derde van de mensen die nu in de tehuizen zit, zou er onder de nieuwe regels helemaal geen recht meer op hebben.
Het Zorgbureau in Zwolle heeft nieuwbouwplannen voor de combinatie woon-zorg in haar regio (waaronder Vechtdal en Salland) per direct een halt toegeroepen. Het Deventer zorgbureau (voor Deventer en Salland) heeft dat nog niet gedaan, maar dat is een kwestie van tijd. Tegelijk heeft de overheid gezegd dat mensen wel heel wat moeten mankeren voordat ze in een verzorgingstehuis terecht kunnen komen. En deze week kwam daar het advies aan het kabinet overheen dat we met z’n allen ons hele leven al moeten sparen om de eigen kosten voor onze oude dag zelf voor rekening te nemen.
Ga er maar aan staan.
Dat iemand er zijn hele leven al rekening mee moet houden dat hij op latere leeftijd dure zorgkosten krijgt, klinkt billijk. Het is een VVD-achtig denken dat die partij ook bij de hypotheekrenteaftrek zou moeten toepassen. Maar die miljarden verslindende subsidie komt vooral de rijken ten goede. En rijke mensen hebben volgens de VVD nog wel een beetje steun nodig.
Vooral het feit dat De Raad voor Volkgsgezondheid en Zorg (RVZ) vindt dat mensen zelf meer moet investeren in de zorg, is een trendbreuk. De RVZ adviseert de zorg te beperken tot zware problemen en ziektes. De rest moet je zelf maar betalen. Ouderen ook. Nu is het nog zo dat ouderen kort zoor ze hulpbehoevend zijn, hun geld overmaken op de kinderen. Dat doen ze het liefst in een aantal jaren, verdeeld over bedragen die net onder de belastingdrempel vallen. Tegen de tijd dat ze dan naar verzorg- of verpleeghuis moeten, is het geld op en springt de overheid bij. Dat moet maar eens afgelopen zijn, zegt de Raad voor de Volksgezondheid, die het kabinet adviseert in haar beleid.
En daar wringt precies de schoen. Ouderen zijn heel vaak niet kapitaalkrachtig omdat ze hun geld slim doorgesluisd hebben naar hun kinderen. Die leven er leuk van en zelf teren ze op belastinggeld. “Maar we hebben dit land toch opgebouwd?” is een emotioneel tegenargument, helemaal als je er aan toevoegt “…na de oorlog”.
Geld in kleine coupures aan je kinderen overmaken kan belastingvrij. Maar als het gezondheidsverval snel intreedt moet dat in grotere bedragen “en dan moet je er ook nog twee keer belasting over betalen. Als je het verdient en als je het weer weggeeft.” Verkeerd gezien: want die tweede keer betaalt de ontvanger en niet de gever.
Feitelijk is de verandering in de zorgopstelling een heel logische. Je deelt je leven er op in. Je geeft je kinderen een goede basis voor hun eigen leven, je zorgt voor een carrière van je zelf, je zorgt voor een goede woonruimte en tegelijk werk je toe naar en spaarpotje voor aan het eind. Als je een beetje gewend bent aan dat systeem, zul je zien dat familie- en vriendenbanden weer aantrekken om elkaar voort te helpen, zul je zien dat levensstijlen veranderd worden om gezond naar het eind te gaan en zul je zien dat er meer overwogen keuzes gemaakt worden in zorgkeus.
Een mening over dit onderwerp? We nodigen je uit te reageren!