Opinie – Het rookbeleid in Nederland kenmerkt misschien nog wel het beste de halfslachtigheid waarmee in ons land regels gemaakt worden en regels nageleefd worden. De basis van een rookverbod zit in het beschermen van personeel dat recht heeft op een rookvrije werkplek en niet op het beschermen van de cafébezoeker die recht heeft op een rookvrij avondje uit. Anders had Ab Klink deze wet er nooit doorgekregen. Maar juist daardoor staat heel vaak de asbak gewoon weer op tafel.
Wie een kroegentocht maakt in de regio komt er achter dat in de meeste gevallen gewoon weer gerookt kan worden in de kroeg. De uitbater faciliteert dat ook door asbakken te plaatsen. “Blijkbaar hebben we in het begin een controle gehad en komen ze nu niet meer terug”, verklaarde een kroegbaas die zich in het begin aan de regel had gehouden, “maar omdat je bij de concurrent ook mag roken, ben ik er ook weer mee begonnen.” Dat is een ‘kip of het ei’ verhaal, met de conclusie dat de kroegbaas denkt dat een rookhol meer klanten trekt. Maar is dat zo? Een restaurant waar ze de asbak weer op tafel zouden zetten, is met een week failliet.
Halfslachtige regels zijn een boerkaverbod; 130 kilometer per uur rijden; een wethouder verplichten in zijn gemeente te wonen, maar daar met het grootste gemak van af te stappen; afschaffen van de hypotheekrente voor alleen de nieuwe gevallen; in het buitengebied boeren de meest lelijke stallen laten bouwen maar welzijnseisen stellen aan een woning; een nieuw stadhuis bouwen terwijl je weet dat dat project te duur gaat worden; maximale kuubs bedenken voor een bouwwerk met een standaardvrijstelling van tien procent; roken niet verbieden in een feesttent als daar twee van de vier zijmuren ontbreken; een carport toestaan, maar niet als die een meter voor de voorgevel uitkomt; een verbod op roundup, maar ander gif nog wel goed vinden. Dat soort dingen.
Als je in een land, provincie, gemeente woont waar de regels zo gemaakt worden, ben je geneigd je niet helemaal aan alle regels te houden. Dan kijk je wat jou het beste uitkomt.
Ab Klink bedacht het rookverbod. Hij was tegen samenwerking met de PVV (de partij die door VVD-er Sybe Schaap vergeleken wordt met Hitler-Duitsland kort voor de oorlog) en is dus een verstandig man. Maar Klink durfde het niet aan, een rookverbod in te stellen ten behoeve van de café-ganger. Hij bedacht daarom de halfslachtige regel dat personeel recht heeft op een rookvrije ruimte. Dat maakte het voor éénmanszaken mogelijk toch de asbak op tafel te laten staan. En het zwengelde twee nieuwe discussies aan. Wat als het personeel zelf ook rookt. En krijg je zo geen valse concurrentie?
De rechter heeft vorige week besloten dat eenmanszaken inderdaad niet rookvrij hoeven zijn (als ze ook kleiner zijn dan 70 vierkante meter, dat is om het extra onlogisch te maken). Daarmee zal de asbak langzaam maar zeker weer oprukken in de cafés. De pakkans is klein, want controleren, daar doet de overheid niet aan. Kan ook niet, er zijn namelijk veel te veel domme regeltjes om te controleren, sommige controles moet je dan laten schieten. Controles op regels zonder draagvlak schieten er het eerst bij in. Kroegbazen, zet de asbak maar gerust weer op tafel, als je dat al niet gedaan had.
Een mening over dit onderwerp? We nodigen je uit te reageren!