Het taalgebruik staat regelmatig ter discussie bij ons in huis. Vooral het gebruik van vrouwelijke en mannelijke geslachtswoorden wil vaak over de tafel vliegen. Ik hoor ze liever onzijdig, maar wat kun je daar als ouder nu tegen doen? Negeren en hopen dat je eraan gaat wennen? Dat heeft geen zin en dat wil ik ook niet.
Verbieden heeft in mijn ogen helemaal geen zin, want dat zet juist aan om het nog vaker te doen. Mijn spruiten kennende, zijn van het ondernemende soort dat graag ergens een sport van willen maken. Vooral wanneer dit dubbelzinnig uitgelegd kan worden. Met grote hilariteit als gevolg. De maaltijden zijn ook nooit saai bij ons.
Dus ik heb daar wat op bedacht. Of het opvoedkundig helemaal verantwoord is, weet ik niet. Maar het haalt wel de snelheid uit de woorden. Want dat is de conclusie die ik trok. Gebekte woorden uitrekken tot aangepaste taal om het zodoende te laten demotiveren. Ik kon het direct bij seniorzus uittesten, toen zij haar zusje voor k*tkind uitmaakte.
“Moet dat nu zo?” vraag ik haar. “Hoe bedoel je, mam?” Ik leg haar uit dat ze hiermee zichzelf ook een negatief imago oplegt. Want juniorzus weerkaatst haar reactie met dezelfde rotgang terug. De frons op haar voorhoofd spreekt boekdelen. “Zoek in het woordenboek naar een nettere versie van dit woord. Je zegt dus precies hetzelfde, maar dan op een iets aangenamere manier.” Met een twijfelachtige glimlach wordt mijn advies begrepen.
Grote zus stapt met deze raad naar kleine zus. Samen wordt uitvoerig besproken hoe dit in de praktijk dan gaat klinken. Ik merk al snel dat er vele variaties volgen, maar zo soepel als de verkorte versies gaan, doet het niet. Het wordt de dames duidelijk dat het lang niet zo leuk meer klinkt dan voorheen.
Later die week vraag ik hen beiden of zij mijn vernieuwde versie van schuttingtaal in de praktijk hebben uitgevoerd. “Uh.. ja.. dat wil zeggen… alleen hier thuis, geloof ik,” antwoordt grote zus. “Hoezo, alleen thuis?” Schouderschokkend zegt ze: “Ik vond het een beetje raar.” Kleine zus heeft er helemaal geen oren naar. Misschien is hiermee wel een begin gelegd om zo een einde te maken aan deze enerverende manier van verwensingen.
Echter… helemaal tevreden ben ik niet, wanneer ik later een scheldpartij hoor. Ditmaal niet met geslachtsbepalende vocabulaire, maar ja, er bestaan nog zoveel andere woorden. Hun woordenschat wordt daardoor wel uitgebreider. Aan scheldwoorden dus geen gebrek. Zucht.