Door Nanda van Spijker –
Er was deze vrijdag niet veel ruchtbaarheid gegeven aan de feestelijkheden. Maar toen dat eenmaal duidelijk was bij klanten en buren, werd de kapsalon overstroomt met felicitaties en vele boeketten voor Hilly en Marianne.
“Meestal hield ik me altijd een beetje oppervlakkig als er gevraagd werd hoelang ik hier werk. Dan antwoordde ik dat het ongeveer zo’n ruim twintig jaar moest zijn. Ik ben niet zo’n type die zich graag op de voorgrond plaatst,” vertelt Kats. “Ik was er wel van overtuigd dat het niet was vergeten, maar had geen idee van wat ik aan zou treffen. Dus toen ik ’s morgens aankwam en de spandoek zag hangen, dacht ik wel: ‘O jee, daar gaan we’. En dan is al die aandacht best wel leuk.”
Vijfentwintig jaar geleden kwam ze als leerling-kapster in de zaak van Hilly Dunnewind. En werd haar het vak persoonlijk door Hilly bijgebracht. “Na al die tijd voelt het hier alsof het je eigen familie is. Ik was zeventien, bijna achttien, toen ik hier binnenkwam dus dan kan dat ook niet anders. Indertijd was het mij vooral te doen om de mensen mooi te maken. Ik kan me nog herinneren dat ik destijds opkeek tegen de volleerde kapsters. Wat ze allemaal met het haar konden doen. Dat vond ik toen heel gaaf om te zien. Nu is er door de jaren heen het menselijk aspect erbij gekomen. Het contact met de mens onder het haar vind ik belangrijk, samen met de gezelligheid van de collega’s. Dat maakt dat het voor mij een fijne werkplek is om naar toe te gaan.”
Met de komst van haar kinderen, werkt Marianne tegenwoordig twee dagen in de week. “De belangen gingen verschuiven, het lukte me niet om alles bij te willen benen, en die illusie moet je dan ook niet hebben. Voor mij is dit een goede combinatie. Zo wil ik nog wel vijfentwintig jaar doorgaan,” zegt de goedlachse kapster.
Hilly Dunnewind wist van kleins af aan wat ze later wilde worden. “Ik speelde als klein meisje al graag poppenkapster. Poppenharen werden gewassen en mooi gekapt. En nog steeds ben ik creatief met allerlei dingen. Ik schilder, borduur en zit vaak achter de naaimachine. Wat mijn ogen zien, maken mijn handen. Iedereen krijgt kansen in het leven, het is aan jezelf of je daarin thuis voelt. Het boetseren met haar is daarom ook een kunst vind ik,” aldus Dunnewind.
Na de huishoudschool ging Hilly werken bij een kapsalon. Daarna kwam ze via een advertentie terecht bij Kapsalon Blok in Nieuwleusen. Van daaruit volgde ze de vierjarige opleiding voor all-roundkapster. Nadat ze een aantal jaren later de dameskapsalon overnam, werd de kapperszaak in 1990 voortgezet, na aankoop van het huidige pand aan de Backxlaan in Nieuwleusen.
“Nu werk ik nog steeds met heel veel plezier en ambitie, en in goede gezondheid. Zonder al te veel poespas, want net als Marianne houd ik er niet zo van om in de schijnwerpers te staan. Daarom hebben mijn man Henk en ik er bewust niet zoveel bekendheid aan gegeven. Zouden alle klanten het hebben geweten, dan was er die dag niets van werken terecht gekomen, en had de zaak vol met bloemen gestaan. Het was op zich voor ons beiden wel een emotioneel moment. Met Marianne heb ik in die vijfentwintig jaar een goede vertrouwensrelatie opgebouwd. Ze is weinig veranderd, is goed in haar werk en alles wat ze aanpakt gebeurt met liefde. Ik heb in al die jaren vele meisjes opgeleid, gesteund door mijn collega’s. Hoe lang ik nog doorga met mijn vak? Totdat zich een geknipte opvolger aanmeldt.”