Vrijdag kwam het bericht van Marc Jan Ahne binnen. Een snelle persverklaring van hem zelf, om alle andere persuitingen, van bijvoorbeeld politie, justitie of de bouwmarkt voor te zijn. We hebben het eerst even nagetrokken. Het is namelijk niet zo moeilijk een mailaccount aan te maken onder de naam van iemand anders en dan berichten de wereld in te helpen. Als alle media die over de wethouder publiceerden, dat ook controleerden, dan heeft Ahne een drukke dag gehad. Google eens op ‘Ahne diefstal kwasten’ en je schrikt je dood hoe snel en groot dat nieuws de wereld overgaat.
De toonzetting is ook gelijk heel straf. Nu.nl kopt bijvoorbeeld dat de wethouder is ingerekend wegens kwastendiefstal. Dat het vermoedelijk allemaal per ongeluk ging, is veel minder interessant. En daarbij, je weet het niet zeker. Maar om nu te kiezen voor ‘ingerekend’…
Een politicus zit in een glazen huis. Dat weet ie, daar heeft ie ook zelf voor gekozen. Dus moet ie dubbel en dwars uitkijken. Kwasten in je broekzak stoppen omdat je geen mandje mee hebt en toch ineens ook drie potten verf, schuurpapier en voor de energie nog een Mars als kassakoopje meeneemt, dat kan heel goed een vergissing zijn. Maar twee flessen wijn opslobberen en dan in de auto stappen, op weg naar een kettingbotsing, dat kun je moeilijk per ongeluk noemen. Dus is het terecht Daniël van der Stoep (PVV) het Europees Parlement verlaat. Die kunnen we er beter maar niet bij hebben in het bestuur. (In het filmpje onder bijgevoegde link heeft Van der Stoep het over bandieten en klaplopers. Hoe lang zou hij na zijn misdaad nu op wachtgeld gaan?)
Waarom kan Barnevelds (en voorheen Raalter) burgemeester Jos Houben wél gewoon in dienst blijven als hij tijdens een alcoholcontrole tegen de lamp loopt? Als je te veel hebt gedronken heb je op moment van controle twee alcoholische consumpties achter de kiezen. En je lichaam breekt er ieder uur eentje af. Wat inhoudt dat iemand die ‘nat’ gaat vast en zeker vier glazen gedronken heeft. Dus dan weet je dat je fout bent.
Mariko Peters van GroenLinks was ambtenaar die over subsidies ging toen ze iemand subsidie verstrekte die later haar partner werd. Buitenlandse Zaken heeft als een slager die zijn eigen vlees keurt geconstateerd dat het allemaal door de beugel kon. Maar is Peters aangeschoten wild? Voor media en ‘collega’-politici wel.
Waar liggen de grenzen? Moet je aftreden als je regels overtreedt? Of zijn politici een afspiegeling van de maatschappij en moeten er dus ook wetsovertreders in onze besturen zitten? Moet je sowieso aftreden als je het leven van een ander in gevaar brengt? En ligt dan de grens bij vier glazen wijn of bij twee flessen. Moet je weg als je een dief bent of moet je ook al weg als je per ongeluk een paar kwasten in je kontzak steekt.
De Volkskrant maakte een overzicht waaruit blijkt dat er nog wel eens met twee maten gemeten wordt, vooral ook door de omgeving van de politicus. Zo kwam Lubbers er mee weg dat hij dronken tegen een paaltje reed, ontweek Hero Brinkman een alcoholcontrole door er met gedoofde lichten vandoor te gaan en mag minister Hillen in het kabinet meepraten over rookbeleid terwijl hij vergat op te geven betaald te worden door de rooklobby.
Wat ons opvalt aan ‘de kwastenzaak van Ahne’ (mooie titel voor een klucht), is de graagte waarmee iedereen er over bericht, hoe mooi we het vinden in de kop meer de suggestie van ‘diefstal’ dan van ‘per ongeluk’ te wekken. Dat maakt politiek bedrijven er niet makkelijker op. Maar we zijn bang dat ook de gewone burger steeds vaker ten prooi valt aan spanning en sensatie, gebaseerd op verkoopcijfers van de media. De snelheid van social media als Twitter dragen bepaald niet bij tot een verbetering van dat klimaat.
Een mening over dit onderwerp? We nodigen je uit te reageren